The unmated wolf

De confrontatie 🌶

Rosa

Ik marcheerde aan een stuk door naar het pack huis, waar ik zeker wist dat ik Aiden zou gaan vinden. Toen ik bij de grote poort was aangekomen, stopte ik, en snuifde ik de lucht.

Ik rook alles. Vegetatie, weerwolven, mensen en stinkende voertuigen. Ik gromde, ik rook van alles, behalve die ene geur die ik achterna zat. Zijn geur.

Was het mogelijk dat ge-markde weerwolvinnen niet konden ruiken? Dat zou toch mooi zijn... Als kers op de top van de oh zo fijne weerwolven wereld.

De wachter gaf mij een verdachte blik, dus zette ik mijn lieve meisjes lach op en sprak hem aan. "Excuseer mij," zei ik poeslief. "Is meneer Lockwood thuis?"

"Waarom wil je dat weten?"

"Omdat ik hem graag wil zien."

Normaal gesproken zou mijn beste dominante eigenschap de truc wel gedaan hebben, maar deze wachter leek erop getraind om dit te weerstaan.

"Heb je een afspraak gemaakt?" Vroeg hij op een overwegende toon. "Veel jonge meiden willen graag meneer Lockwood zien."

Ik heb hier geen tijd voor. "Je gaat me naar binnen laten," gromde ik. "Nu!"

Toen mijn gezichtsuitdrukking verduisterde, kon ik mijn vinger laten groeien tot een zwarte lange klauw.

Ik hoefde hem niet te bedreigen. De wachter wist precies waar hij mee bezig was.

Hij zocht zijn pasje en deed toen de deur open.

"Dankje." Antwoordde ik, terwijl mijn hand weer terug transformeerde naar mijn mensenvorm.

Daarna liep ik door de poort, en treedt het pack huis binnen.

Ik stormde door de voordeur van het pack huis met een hernieuwde woede brandend in mij, mijn wolven ogen blauw gloeiend van mijn mensenvorm.

Aiden zou erachter komen dat hij de verkeerde vrouw gemarked heeft.

De mensen gingen uit elkaar staan toen ik eraan gestormd kwam. Voordat ik de trap op raasde, stopte ik en snuifde weer de lucht voor hem.

De eerste geur die mij raakte was de geur van de sterile kamer, daarna die van de andere weerwolven en mensen.

Ik liet een gefrustreerde grom naar buiten totdat, plotseling, een snufje houten geur, een licht gras achtige aroma, en een citroen cocktail mijn neus binnendrong.

De geur was hypnotiserend. Het prikkelde mijn huid en liet mijn mond kwijlen. Maar ik schudde deze gedachtes van me af.

Aiden Lockwood dacht dat hij me wel kon rond commanderen als een gestoorde fan-girl omdat hij de Alpha is. Hij kon het niet fouter hebben.

Ik volgde de geur tot de 3e verdieping, waar ik uitkwam bij een grote houten deur. Ik hoorde gedempte stemmen aan de andere kan daarvan. Ik leg mijn oor tegen de deur aan. Ik heb hem gevonden. De Alpha.

***

Aiden

Ik zat onderuitgezakt in mijn stoel, terwijl Ivan rond zat te ijsberen, helemaal opgefokt door een of ander groot geval.