New Assistant

10. BÖLÜM

Eveeeet ben geldim. Anca bir bölüm yazabildim farkındayım. pek uzunda olamadı ama idare edin. tam bir kaos yarattığımın farkındayım. ama bitti. artık daha mutlu mesut bir dilce göreceksiniz. çok konuştum galiba gene ben.bölüm ile sizi baş başa bırakıyorum.

Dilan'ın ağzından

Cedi beni araba ile bıraktı ağbime. Yeter artık her şey bu kadar üstüme gelmemeli. Halamın araması beni yeterince sıkmıştı. Kesin ağbimide arayıp bundan bahsetmişti. Ağbimin kapısını çaldım kan çanağı olmuş gözlerim ile. Kapı açıldı ağbimde sinirden deliye dönmüştü. Selam bile vermeden içeri geçtim. Miray da oradaydı. Mert'i uyutmuşlardı. Kendimi oturma odasındaki koltuğa attım ve hüngür hüngür ağlamaya devam ettim. Ağbim ne olduğunu anlamıştı. Biliyordu benim ne kadar bıktığımı. Yanıma geldi ve sıkıca sarıldı. Her zaman sakinleştirirdi beni bu ama bu sefer dolup taşmıştım sakinleşmek istemiyordum. Bıkmıştım.

-Ne dedi sana?

-Halam mı?

-Evet.

-İşte ne yapacakmış el memleketinde elin çocuğunun evinde. Oturaymışın oturduğun yerde. Ne gerek varmış. Birine bir şey olursa nasıl gelecekmişsin oradan.

-Ay yeter lütfen. Gideceğim gelmeyeceğim o olacak.

-Ağlamazmısın artık.

-Ağlayacağ—

Çalan telefon lafımı kesmişti. Elime aldım hala yazısını görünce sinirle açtım

-YETER YA BÜTÜN HAYATIMI BATIRDINIZ DAHA NE YAPACAKSINIZ DAHA NE İSTEYECEKSİNİZ BENDEN. BU NE YA. HALA MALA DEMİYORUM ARTIK. NEYMİŞ NE YAPACAKMIŞIM EL MEMLEKETİNDE. SANANE GİDİCEM İŞİMİ YAPICAM PARAMI KAZANACAĞIM AİLEME BAKACAĞIM. SİZE NE. YA SEN NE ZAMAN BANA AKIL VEREBİLECEK DURUMA GELDİN YA SEN BEN BAYRAMDA GELİNCE BİLE ÇIKMADIN DIŞARI YA. SEN NE KADAR ÖNEMSİYORSUN Kİ? YETER ARTIK. BENİ OYUNCAK GİBİ OYNATACAĞINI DÜŞÜNME. HER ZAMAN YAPTIĞIM GİBİ DİK GİDECEĞİM UYMAYACAĞI SANA. NE İSTERSENİZ İSTEYİN BIKTIM ARTIK YETER YETER.

Karşı taraftan hiç ses gelmiyordu. Susmuştu. Ben hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Telefonu kapattım ve neredeyse bir 4 saat daha ağlamaya devam ettim. Yetti artık diye ağlıyordum.

Ertesi gün

Saat 6 idi. Uyandım. Ağbim işe gidecekti. Bende biraz erken çıkacaktım biraz yürürdüm. Bakacağım illa bir şeyler yapacağım. Ağbim ile beraber evden çıktım. Büyük ihtimal kan çanağı olan gözlerim yaşlarını zor tutuyordu. Yürüdüm yürüdüm hem de baya yürüdüm. Kulağımda kulaklıklarım. Kulaklıklarımda Emircan İğrek'in pürüzsüs sesi. Kulağımı dolduran şarkı sözleri. Yürüyorum nereye gideceğimi bilmeden. Saat daha 6.30. şarkıya kısık sesim ile eşlik ediyorum. Yanımdan geçen insanlar koşuşturuyorlar. Yan göz ile bana bakıyorlar. Kulağımdaki ses yükselmeye başlıyor.

Bu sapa yere beni attılar attılar kimsede sormadı rahat mı diye. Canımı sokağa bıraktım bıraktım geri dönüş yok buradan geriye.

Çarpmamaya özen gösterdiğim insanlara sanki kısıtlı olarak omuz atıyordum. Kulağımdaki ses yüzünden arkamdan söylenenleri duymuyorum. Sahile varmıştım. Denizi görmek rahatlatmıştı biraz ama hala gözlerim o yaşları bana inat akıtmak istiyordu. Kayalardan aşağı indim. Oluşan küçük sahile oturdum. Kimse yoktu. Denizin dalga sesini değil müziğin hoş melodisini dinliyordum. Yapayalnızdım. Kimse yoktu küçük sahilde. O kadar zor tuttum ki kendimi ağlamamak için en sonunda dayanamadım. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Deli gibi ağlıyordum. Sinirli olunca kendime asla hakim olamıyordum. Yanımdaki bira şişesini aldım sinirle ardından yanımdaki taşa sertçe vurdum şişeyi. Küçük parçalara ayrıldı şişe. Kulağımda hala kulaklıklarım. Kaan Boşnak söylüyor şimdi ise şarkıyı. boş gemiler geçiyor diyor. Boş gemilerde uğramıyor artık kalbime. Tüm duygularımı aldı götürdü bir gemi benim. Kalbim bir deniz ama unutulmuş bir deniz. Limanı olmayan. En son gelen gemi aldı duygularımı. Yaktı limanımı. Gelemiyor artık kimse. Sinir ile kırdığım şişenin camlarını unutarak elimi kayanın üstüne vurdum. Elime giren camlar sızlattı elimi. Artık bu benim için acı değildi. Elime giren camları umursamadan telefonumu çıkardım. Birini aramalıydım. Ama bu Meryem olamazdı. Deliye dönerdi. İstemsizce elim Cedi'nin numarasına tıkladı. Saat daha 7 idi. Telefon çaldı çaldı çaldı çaldı. Sonra Cedi'nin sesi doldurdu bu sefer kulaklarımı.