Kendimden geçtim, senden asla...

26. Hesaplaşma

Efsun düşünmekteydi. Yamaç bu gece onunla kalacaktı. Nehir'le olan durumu artık halletmesi gerekiyordu. Artık başka seçeneği kalmamıştı. Ona küçük bir ders verme zamanı gelmişti...

~

Nehir odasındayken telefonu çalmıştı. Efsun arıyordu. Numarasını halen silmemişti... Cevap vermek istemiyordu fakat bir yandan da merak etmişti. O yüzden cevap vermişti.

- Nehir : alo ?
- Efsun : Nehir... senin'le görüşmemiz lazım... Bana gelirsen sevinirim...
- Nehir : niye görüşmek istiyorsun ? Hem niye geleyim... Benim senin gibilerle işim olmaz...
- Efsun : aaa ?! Öyle mi ?!! "Benim gibilerle" işin olamıyor fakat Cengiz Erdenetler'le işin olabiliyor... İlginç Nehir... Peki sen bilirsin... Gelmek istemiyorsan Yamaç'a anlatırsın o muhteşem planını... Bakalım kendisi ne diyor, belki hoşuna gider... Kim bilir...
- Nehir : ne ? Nasıl ? Sen nasıl biliyorsun ?...
- Efsun : beni hafife alıyorsun Nehir. Ya gelirsin ya da Yamaç'a beni öldürtmeye kalktığını açıklarsın...
- Nehir : ... ben hemen geliyorum.
- Efsun : iyi edersin.. sana evimin adresini gönderiyorum.
- Nehir : tamam geliyorum.

Nehir telefonu kapatmıştı.
Efsun yüksek sesle" gel bakalım küçük hanım diyordu."

Sonra Efsun Damla'yı aramıştı.

- Efsun : senden bunu istediğime inanamıyorum fakat bana başka seçenek bırakmadı...
- Damla : tamam sonuçta kötü bir şaka diyelim. Yani güzel bir şey değil fakat ona güzel bir ders vermek lazımdı... Zamanında beni üzmek için hareketlerde bulundu. O yüzden sana yardım da bulunuyorum...
- Efsun : teşekkür ederim. İnan ki bu ilk ve son olacak... Onun artık zarar vermesine asla izin vermeyeceğim...

~

Nehir taksiyle Efsun'a gelmişti.

- Efsun : nihayet geldiniz küçük hanım...
- Nehir : ne istiyorsun benden ?
- Efsun : asıl sen ne istiyorsun ? Canıma kast ettin. Cengiz Erdenet'ten yardım istedin...
- Nehir : Yamaç'tan uzak dursan bunlar olmayacaktı...
- Efsun : halen Yamaç mı ? Bunu Yamaç'a söyle o zaman Nehir. Benden uzak durmasını söyle bak o zaman sana ne diyecek... Hem sen Yamaç'ı sevdiğinden emin misin ? Biz seninle en son Yamaç'ı konuştuğumuzda sen bana onun sana aşık olduğuna bile ikna olmadığını söylemiştin... Aşık olduğunu da anlatmadın bana... Sen unutmuş olabilirsin fakat ben unutmadım... Neyse seni bunun için çağırmadım. Seninle Umut'tan konuşmak istiyorum...
- Nehir : Ne konuşacağız ? Ne demek bu ?
- Efsun : o zaman direk soruyorum. Umut'u kime bıraktın ?
- Nehir : Ne demek istiyorsun ? Umut ?!
- Efsun : istersen evini ara...

Nehir panikle evi aramıştı. Sadiş ona Umut'un en son uyuduğunu söylemişti... Fakat Sadiş gittiğinde odaya Umut yoktu...

Sadiş hemen evde paniklenmişti ki Allah'tan bebeği Damla'yla görmüştü. Damla yalandan Sadiş'e Nehir'i aradığını ve onu rahatlatarak Nehir'e haber verdiğini söylemişti. Sadiş ikna olarak tekrardan aramamıştı... Damla'nın sözüne güvenmişti.

~

- Nehir : oğlum nerde ?!! Hemen Yamaç'ı arıyorum !
- Efsun : ararsan Umut'un yüzünü göremezsin...
- Nehir : Sen bu kadar gaddar olamazsın !
- Efsun : niye sen olabiliyorsun da...
- Nehir : tamam istediğini yapıyorum ama oğluma bir şey yapma !
- Efsun : bana söz vereceksin... Artık ne Yamaç'a ne de bana zarar vereceksin...
- Nehir titreyerek : söz... Söz veriyorum.
- Efsun : tamam... Anlaştık.