Next to you

Chapter 2

He holds my hands...

"Ianne..

Oh my gosh, anong gagawin niya? Will he kiss me? What? Bigla niyang binitiwan ang kamay ko and started laughing.

"Hahahahahahhahah. You must have seen your face Ianne, it is really priceless. Hahaha. Pati kamay mo basa, nanlalamig pa. Are you anticipating a kiss? Look here Ianne, I would never kiss you. I maybe a playboy pero hindi ako papatol sa..

Pak! Hindi ko napigil ang kamay ko. I slapped him. Slapped him so hard na bumiling ang mukha nya sa kabila.

I felt tears flowing from my eyes. I'm freaking crying. Nakakaasar.

"Papatol saan? Ha señorito Wess? Papatol sa anak ng katulong. I never thought you would be so heartless, never thought na ganyan pala kababa ang tingin mo sa akin, sa amin. You are nothin but a friggin' looser.

I wiped down my tears. Nakakainis bat ba patuloy ang pagtulo nila. I promise myself, Never will I cry in front of this man. I looked at him and I continued

"Hindi ako nagsisisi sa ginawa ko señorito. I'll never regret that I've slapped you. Aalis na po ako. Kukunin ko na lang po yung mga plato mamaya. Magandang umaga po sa inyo."

I left him speechless. Nakakainis kasi naiiyak nanaman ako. Ikaw ba naman ang makarinig ng mga ganung salita. Kailangan ba talagang ipangalandakan niya na anak lang ako ng katulong?

Dumirecho ako sa kubo namin. Lakad takbo ang ginawa ko. Baka kasi may pa makasalubong ako. Napahinto ako bigla nang maisip ko na mali ang pagsampal sa amo. Baka mapalayas kami ni nanay.

Pero anong gagawin ko? Pakiramdam ko nabastos ako. Kasalanan naman talaga niya eh. Dapat di niya ginawa yun kahit na biro lang. Bahala na. Bahala...

Nagulat ako ng bigla na lang may humawak sa kamay ko. Pagtingin ko..

"Ianne..

Si señorito Wess pala. Ano nanaman, ano naman ngayon ang gusto niya? Kulang pa ba ang panlalait niya? O baka naman palalayasin na niya kami. O baka balak niya akong saktan.

"Señorito, may kailangan pa po ba kayo?"

"Ianne.. Can I call you Ianne? Or do you prefer me calling you Ava, or Adrianne?"

Bakit kaya para siyang kinakabahan. Ay ewan kaasar.

"Kahit ano pong gusto ninyo señorito. Kayo po ang amo. Katulong lang po kami. Kaya kayo po masusunod."

Napadiin ang pagsasabi ko ng salitang katulong. Masakit din palang pakinggan pag sa akin mismo manggagaling ang salitang katulong.

"Ianne. I prefer calling you Ianne."

Señorito Wess smiled. Ang gwapo niya. Teka lang kaaway dapat ang tingin ko sa kanya ha.

"Kaya kita sinundan is because I want to say sorry. I admit it was my fault. I should have never joked with you. Hindi dapat kita biniro ng ganoon."

Pinahid niya ang noo niya. Mainit kasi ngayon dito. Tapos siguro dahil na rin sa pagtakbo niya kaya siya pinagpapawisan.

"Kasalanan ko Ianne so I'm sorry. You see pangit ang araw ko. May problema ako sa project ko, pangit pa ang gising ko dahil puyat ako kagabi, and also tulad nga ng narinig mo kanina, nagtalo kami ni Clandine"

"Señorito ok lang naman po. Hindi niyo naman po kailangang mag-sorry. Naiintindihan ko naman po."

Totoo naman. Naiintindihan ko. Pero masakit lang naman kasi talaga yung ginawa niya.

"I'm sorry Ianne. Sorry kasi naibunton ko sayo ang galit ko. Alam ko galit ka pa sa akin. Sorry sa maling asta ko. I know I'm a jerk."

Then lumuhod siya. Shocking me, Wess hold my hands. Hold it gently na para bang ipinaparamdam niya, that he is really sorry. Wala na natunaw nanaman niya ang yelo na ipinalibot ko sa puso ko.

"Señorito naiintindihan ko po. Pinapatawad ko na po kayo. Ayos lang po hindi niyo po kasalanan. Pasensya na rin po kayo dahil hindi ako sanay sa mga ganung biro."

Bigla na lang tumayo di Wess and he suddenly pulled me. Nakita ko ang mukha niya. Ang saya saya niya. Para syang nabunutan ng tinik. Ah mali, actually para siyang nanalo ng award.

Ako naman, heto nakatayo. Feeling ko para akong prinsesa at si Wess ang aking prinsipe. Na para akong si juliet at siya naman si Romeo. Nakakakilig. Para kaming nasa palasyo. Feeling ko pa nga umilaw ang paligid eh.

Habang nakayakap siya sa akin parang nag play sa utak ko yung kanta ni Taylor Swift na love story.

"Romeo, save me, I've been feeling so alone.

I keep waiting for you but you never come.

Is this in my head? I don't know what to think."

He knelt to the ground and pulled out a ring and said...

"Marry me, Juliet, you'll never have to be alone.

I love you, and that's all I really know.

I talked to your dad – go pick out a white dress

It's a love story, baby, just say, 'Yes.'"

Naramdaman ko na parang humigpit ang yakap sa akin ni Wess. He even whipered my name. Or baka naman guni guni ko lang iyon. Nadadala kasi ako sa kanta.

Naputol ang pagde-daydream ko nang bigla akong makarinig ng ingay. Binitiwan ako ni Wess at sabay kaming napalingon sa pinang-gagalingan ng tunog

Namutla akong bigla at

"Nanay.."

Nilingon ako ni Wess..

"Señorito.."

Chapter 2 out!! Thank you for reading. ^-^

-carmela-