Falling to the Campus Playboy (Leehinton Boys #2)

CHAPTER 2

Chapter 2: Bad day

"ASH, una ka na mamaya, ha?"

Napatigil ako sa ginagawa at binalingan si Shydeen ng tingin. "Ako lang? Bakit? Mag-aano ka na naman ba? Don't tell me magba-bar ka na naman, Shydeen?! For pity's sake, Ignacio, stop wasting your money! Hindi ka ba nagsasawa riyan? Tigilan mo na nga iyan!"

"Ash naman, minsan lang ito, 'no!" reklamo niya.

"Sometimes you say? Sometimes? Every week you are clubbing and bar hopping! Gawain ba iyan ng desenteng babae?!" asik ko, tumaas ng kaunti ang boses.

Ito na naman siya. She was always using that excuse on me over the years. She never listen to me. I hated it when she was like this, hindi napagsasabihan.

She was always pushing what she wanted. Doing sort of things she like and sending herself to danger.

Kamuntikan na siyang ma-r*pe ng lalaking nakilala niya sa isang club. Mabuti na lang at may nahingan siya ng tulong.

I was furious back then. Hindi ko siya pinansin ng ilang araw. Palagi niya na lang akong pinag-aalala, na animo'y walang taong naghihintay sa kaniya sa bahay.

"Ash, just this one, please?" she pleaded.

I glared at her. "Puro na lang ganiyan. Shydeen, you are not a baby anymore! Alam mo ang hindi at dapat gawin! Baka ipakahamak mo na naman iyan. Hindi ka ba nag-aalala sa kung ano mang mangyari sa sarili mo? Why can't you stay in our house?!"

"Ash, please?" Hindi niya pinansin ang litanya ko kaya napailing na lang ako at tumahimik. Patuloy pa rin siya sa pagmamakaawa na payagan ko.

Wala namang kuwenta ang pagtatalak ko sa kaniya. Why not bother to stop her? Shydeen was a hardheaded girl. She will not stop unless she dies. Alam na alam ko ang ikot ng utak niyan!

"Uy, Ash, pansinin ko naman ako. Last na talaga ito. Gusto ko lang um-attend sa party."

"Party," ismid ko at padabog na kinuha ang bag.

Wala na kaming klase hanggang mamayang hapon kaya it was not a problem anymore. Naglakad na ako papalayo sa kaniya pero rinig ko pa rin ang ungot nito.

Mas lalo kong binilisan ang paglalakad nang marinig ang mga hakbang nitong nakasunod.

"Ash! Wait, please?" malambing na turan niya.

I ignored her. Hindi niya ako madadaan sa paganiyan niya. Lumakad ako sa mga estuyanteng nagkukumpulan para mawala ang pagkakasunod niya sa akin. Nakisiksik ako sa gitna nila at naghanap ng puwedeng puntahan.

Doon ko nakita ang isang papalikong daan. I walked there withiout hesitation kahit hindi ko naman alam ang patutunguhan niyon.

Paminsan-minsan akong napapalingon to assure if she didn't saw me walking this way. Wala namang nakasunod when I confirmed kaya napahinga ako ng maluwag.

I stop when I saw an unfamiliar building. Napatingala ako para alamin kung ano iyon. Parang likuran iyon kaya sinundan ko ang daan na maghahatid sa akin sa harapan ng building at binasa ang nakaukit sa itaas.

Leehinton's Theatrical Building

Kulay krema ang buong gusali. Maganda sa mata ang malinis na paligid.

I didn't hesitate to go inside dahil wala namang tao. Halos mapanganga ako nang mapasok ang loob.

Sobrang lawak! Maraming upuan at abot iyon hanggang itaas para hindi mahirapang makita ang ipinapalabas sa malawak na stage.

Buong Leehinton yata ay kakasya sa lugar na ito. The place was air conditioned kaya hindi ka pagpapawisan at mamaho sa lugar na ito.

Pinalandas ko ang kamay sa bawat upuang nadaraanan papunta sa stage. The smeel of this place calms my heart.