The unmated wolf

De heler

Rosa

Toen ik thuis kwam vuurde mijn moeder allemaal vragen op me af. "Annika vertelde me dat je vandaag naar het pack huis was geweest om een speciaal iemand te zien?"

Ja, hij was speciaal. Een speciale manier van walging. Als zij toch eens wist wat een arrogante klootzak Aiden is...

"Je moet niet alles wat Annika zegt geloven." Beantwoordde ik haar om zo mezelf wat ruimte te geven, maar ik was niet snel genoeg.

"Wat is dat op je nek?" Schreeuwde mam nu.

Shit, ik was compleet vergeten om de mark te verbergen voor dat ik thuis zou komen. "Ik.. uh.."

"Oh, kom op schat. Ik ben je moeder, ik weet alles." Lachte ze.

"Daphne heeft weer eens haar grote mond geopend of niet soms?" Zuchtte ik.

"Niet Daphne de schuld geven. Ik had het liever gehoord van mijn eigen dochter, maar zij doet de laatste tijd zo geheim over alles." Schold ze. "Is er nog iets anders dat je graag zou willen delen?"

Ik keek naar mijn moeder, en haatte mezelf een beetje.

Ze wou gewoon open en dichtbij me zijn om zo meer over mijn wereld te weten komen. Het zat in haar bloed om open te zijn over alles, Annika had dat 100% geërfd.

Maar ik? Omdat ik geadopteerd ben heb ik een paar eigenschappen die toch echt volledig van mijzelf zijn.

Daartoe behoort bijvoorbeeld mijn rode haar, het tot mezelf houden van geheimen, en mijn niet zo subtiele manier van omgang met mensen.

Als ik dan nadacht over de verschillen tussen mijn moeder en ik dan deed mijn hart wel een beetje pijn.

Wie had mij zo gemaakt? Mijn mysterie ouders lopen ergens rond.

Waren hun ook roodharig net zoals ik? Waren hun ook geheimzinnig? En, waren ze ook net zo krachtig als ik?

"Er valt niks te delen." Loog ik, en schoof zo alles aan de kant.

Ik was niet van plan om zo even op tafel te gooien dat ik Aiden Lockwood's 'uitdaging' was voor dit seizoen.

En buiten dat, genoeg mensen hebben mij half-shiftend dat pack huis in zien rennen dat ze waarschijnlijk wel weet wat er gebeurd is.

"Waarom ben je zo chagrijnig? Niet iedereen krijgt zomaar de kans gemarked te worden bij de Alpha, laat staan om te... je weet wat ik bedoel." Zei ze, knipogend

"Ew, gatver." Spuugde ik uit.

"Rosa, ik begrijp het niet. Hij is zo ontzettend knap. Wat is er aan de hand?"

"Als je hem zo geweldig vind, waarom ga je dan zelf niet lekker met hem naar bed?" Ik knapte, en liep met een noodvaart langs haar heen naar buiten.

Ik moest snel naar buiten voordat ik explodeerde. Hun kenden hem niet. Ze konden alleen de Aiden die ze zagen op afstand.

Niemand kende hem zoals ik hem kon, de egoïstisch klootzak die meiden voor de lol markde.