"seni sonsuz seviyorum."
hepsi yanlıştı. bu dünyaya bir omega olarak gelmem, okulda en gıcık kaptığım kişiye âşık olmam ve okulun en iyisi olmam da. kulağıma fısıldadığın sözcükler de, hepsi yanlıştı, yarı ve yarı aptal!
omegaverse • omega!katsuki +...
insanlar el ele tutuşsa, birlik olsa, kira infinite'e yeni bölüm atsa- hayat bayram olsa?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bu kitaba özel spotify listesi yaptım! okurken dinleyebilirsiniz. :) chill seçmeye çalıştım ama tabii ki bu kitaptaki todobaku ilişkisini de göz önünde bulundurdum.
uzun zamandan sonra ilk kez huzur bulmuş gibilerdi.
sonsuza kadar sürecekmiş gibi hissetiren dertleri, birbirlerinin etrafında anlamsız kalmıştı. sanki ikisinin de huzur kaynağı birbirleriydi. her şey klik diye yerine oturmasa da öyle hissettiriyordu. bir saat veyahut iki saniye bile sürecek olsa bu his, ikisi de sadece karşısındakinin yanında iyi hissediyordu.
şehrin renkli ışıkları geceyi aydınlatmıştı. katsuki ve shoto ufak kafeden çıktıklarında çoktan akşam olduğunu yeni farketmişlerdi. zaman nasıl olduysa anlamını kaybetmişti, beraberlerken. onca saat ne yaptıklarını kendileri bile zor hatırlıyordu. sadece geriye karınlarında hoş bir kıpırdama kalmıştı.
shoto, katsuki'ye göre uzun olan boyundan faydalanarak yaşıtına güzelcene bir baktı. yaz gecesinin soğuğu yanaklarına ve burnuna hafif bir kızarıklık bırakmıştı. sarı kabarık saçları rüzgârın her itişinde biraz daha karışıyordu ve yaşıtının parmaklarının iki de bir yüzüne çıkartmasını sağlıyordu. buna karşılık olarak da olan ani tepkilerini todoroki her yakaladığında sanki onun hakkında yeni bir şeyler öğreniyordu.
beraber bir süre boyunca yanyana yürüdüler, sessizce. ikisinin de kulaklarına sadece ayakkabıların taşa çarpma sesi geliyordu. uzun süreden sonra aralarındaki sessizlik, çok da şikayet edilecek bir şey değildi.
ve yürüdükçe elleri ara sıra birbirine çarpıyordu hafifçe. ikisi de bunu olabildiğince çok umursamamaya çalışıyordu tabii ki de.
sonunda, gelene kadar yıllar geçmiş gibiydi, otobüs durağına varmışlardı.
durak oldukça boştu, iş günü olmasına rağmen. sadece bir-iki kişi, telefonlarına gömülmüş ve otobüslerinin gelmesini bekliyorlardı. ikilinin gelmesine hiç takılmamışlardı. arabalar yoldan hızlıca geçerken, asfaltın parlaklığını farketti shoto. sonra ise gözlerini gökyüzüne dikti. kara bulutların toplanmaya başladığını farketti. elini uzattığında avcuna düşen ufak yağmur damlasıyla gördüğünü kanıtlamış da oldu. klasik yağmurlara göre nemliydi hava, hatta nerdeyse sıcaktı. bu da içinde garip bir hisse neden olmuştu. esen hava ve sıcak yağmur tenine değdiğinde alışılmışın dışında rahat hissediyordu.
birkaç dakika sonra, bekledikleri otobüsün nerdeyse geldiğini farketti todoroki. yolun başındaydı. söylemek için yaşıtına döndüğünde duraksadı.
![infinite ⊹ todobaku [✅]](https://img.wattpad.com/cover/211437681-64-k224204.jpg)