You're the wind beneath my wings *Dutch Larry Stylinson Fanfiction*

Epiloog

Louis p.o.v

'Louis, pass!!' roept Mike. Ik dribbel de voetbal van mijn linkervoet naar mijn rechtervoet, dan speel ik af naar Mike. 'Lekker, Jack, vrij staan!' roept Mike nu. Jack, de roodharige jongen in de spits rent een stukje en zwaait met zijn armen. De blonde, kleine jongen speelt de bal naar Jack, die weer verder naar voren loopt. 'Louis, Louis! Voor de goal gaan staan' schreeuwt onze trainer, Gerrit. Ik trek een sprintje en wacht op Jack z'n bal. Er komt een jongen met brede schouders voor me staan. Godver, ga aan de kant bullebak. Ik kijk rond, Jack kan elk moment de bal spelen. Ik kijk snel op de klok, de wedstrijd duurt nog een halve minuut... Ik buk snel en kruip tussen de benen van de jongen voor me door, Ik krijg de bal tegen mijn knie, vang hem op met mijn voet en maak een zigzag om wat jongens heen. Daar is de keeper, waar we nog geen 1 keer langshebben kunnen komen. Als ik nu scoor zijn we kampioen. Ik haal diep adem, en haal uit, trap tegen de bal die met een boogje net voorbij de hand van de keeper vliegt, in de kruising. Ik heb gescoord... we zijn kampioen. 'GOOOOAAAAAALLLLLL' schreeuwt Gerrit. 'Goal, goal, goal!!!!' schreeuwt Mike. Het hele elftal komt op me af rennen en duiken op me. De mensen aan de kant klappen en juichen. Inclusief mijn moeder. Mijn vader is al weg sinds... sinds ik me kan herrinneren eigenlijk. Ik heb nog wel contact met hem maar niet zoveel. Ik wordt aan mijn benen en armen op getild en op de schouders van de jongen gelegd. 'Louis! Louis! Louis! Louis!' schreeuwen ze. Ik zwaai naar mijn moeder, Johanna (Jay), ze straalt van trots. Mijn moeder heeft het nooit makkelijk gehad, ze was alleenstaande moeder met kinderen die ze moest voeden en naar school moest sturen. Ze deed klusjes waar ze kon om geld te verdienen en paste vaak op mijn buurmeisjes. Ik hielp mijn moeder waar ik kon. Af en toe werd het teveel, en huilde ze. Maar het gaat steeds beter, zeker sinds ze een nieuwe vriend heeft: Mark. Ik mag hem wel graag. Ik wordt weer neergezet en krijg een plastic champagneglas in mijn handen geduwd. 'Proost!' schreeuwt Gerrit. 'Op onze kampioenen, en op de prachtige, winnende goal!'. We tikken onze glazen tegen elkaar, het klinkt niet omdat het plastic is, maar ik irriteer me er niet aan. Met de grote, zilveren beker in mijn hand en mijn bronzen medaille om mijn nek lopen we richting de kleedkamer. nakletsend over deze vermoeide wedstrijd.

Na het douchen stap ik mijn mijn moeder in de auto. 'Goed gedaan, lieverd' zegt Jay. 'We zijn kampioen' ik klap in mijn handen. 'Ik weet het lieverd, je bent een ster' zegt ze, en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Hoe gaat het met je?' vraag ik. MIjn moeder zucht en glimlacht. 'Beter' zegt ze. Ik knik. 'Voel je je nog heel erg rot?' vraag ik nu. 'Niet meer zo erg, ik heb jou toch, Boobear' zegt ze. Ik knik. Op een of andere manier noemt mijn moeder me weleens Boobear en niemand weet waarom. 'Boobear? Nog steeds?' vraag ik lachend. Mijn moeder glimlacht. 'Voor mij zal je altijd mijn kleine Boobear blijven als wordt je 100' zegt ze. Ik grinnik. Ik zie mezelf al zitten, in het bejaardenhuis met een nog oudere moeder die me Boobear noemt en me 's avonds instopt, want dat wil ze ook nog steeds blijven doen. Altijd als ik al halfslaap komt mijn moeder kijken en legt ze mijn deken goed, die altijd scheef ligt bij mij. Ik leun tegen het raam aan. Jay rijdt naar huis. Er staat een bord in de tuin van de buren. Dat is niks nieuws, het TE KOOP-bord hangt er al bijna een jaar, maar nu is het een VERKOCHT-bord. 'Hebben de buren het huis verkocht?' vraag ik. Jay knikt. 'Gisteren, toen je bij Mike logeerde kwam er een vrouw kijken, een paar uur later hing er VERKOCHT. 'Leuk voor ze' zeg ik. Eerst woonde daar een familie, een man van rond de 50 genaamd Will, een vrouw; Sascha, ook van rond de 50. Een meisje 17 en een jongen van 14. Aardige mensen. Vroeger speelde dat meisje; Emily, en ik nog weleens samen maar we zijn uit elkaar gegroeid, af en toe op feestjes hadden we wel lol. Maar die mensen gaven iets te vaak een feestje. Normale mensen vieren hun verjaardag, die mensen vieren naast hun gewone verjaardag nog hun ''halve verjaardag''. Als iemand precies 14 en een half wordt vieren ze dat ook. Dus die kinderen hadden altijd 2 verjaardagen. Daar was ik vroeger jaloers op, als klein kind. Want 2 verjaardagen betekende dubbel zoveel cadeau's. Maar die kinderen kregen altijd flut speelgoed. Omdat ze 2 verjaardagen hadden gingen niet alle gasten 2 keer zoveel geld uitgeven, dus ze besteedde een normaal bedrag voor 1 cadeau aan 2 cadeau's. Ik stap uit. 'Wanneer komt die vrouw?' vraag ik. Jay haalt haar schouders op. 'Ik geloof morgen al, maar volgens mij had ze wel kinderen want ze vroeg hoeveel slaapkamers het huis had. 4. Dat was genoeg zei ze. Ik knik. Wij hebben ook 4 slaapkamers. 1 voor mij, op zolder. 1 voor Lottie, ze heet Charlotte maar iedereen noemt haar Lottie, 1 kamer voor Fizzy (Félicité) de tweeling deelt een kamer, Daisy en Phoebe zijn namelijk tweeling en mijn moeder heeft een kamer, die ze deelt met haar vriend, Mark. Eigenlijk woon ik in een huis vol meiden, nou ja, ik heb Mark nog maar hij moet natuurlijk wel werken. Mijn vader woont in de buurt met zijn andere kinderen. Ik mag ze wel, zijn nieuwe vriendin ook wel maar niks of niemand is beter dan mijn moeder. Bij mijn vader wonen Doris, Georgia en Ernest. Doris en Georgia zijn mij halfzusjes en Ernest is mijn baby halfbroertje. Hij is nog heel klein maar hij is mijn enige broertje en ik hou wel van hem. Ik doe mijn kamer deur open en kijk naar de gordijnloze ramen van het huis van de buren. Misschien is er wel een leuk meisje bij...