BABAMIN EMANETİ

Bölüm 27 -Beş Milyon-

Ne demişti Küçük Prens?  'Bazılarının yüreğe iyi gelen bir yanı vardı,armağan gibiydiler.'

Karan benim için öyleydi. 

Gözlerinde görmüştüm. Daha önce sadece babamda gördüğüm bir şeydi. 

Beni seviyordu. 

Gerçekten seviyordu. 

Hakan'ın dediğine göre annem bile sevmemişti beni. 

Garip bir duyguydu benim için. 

"Ben sevgi ne bilmiyorum Karan." dedim fısıldayarak. "Üzerim seni."

Gülümsedi. "Bunu erkekler demez miydi genelde?"

Bende gülümsedim. 

Ellerini yüzüme getirip, yüzümü iki elinin arasına aldı. 

"Bende bilmiyorum." dedi. "Birlikte öğreniriz işte."

Birlikte..

Ona bir şey demek için ağzımı açmıştım ki bir yansıma gözüme takıldı. Saniyeler içinde onun kolunu yakalayıp apartmanın kapısına doğru çektim ve eş zamanlı olarak silah sesleri yükseldi. 

Karan hemen silahını belinden çıkarmıştı. Benim silahım yanımda değildi. Arabada bırakmıştım. 

Saldırı altındaydık ve silahım bile yoktu.

Neyime güvenmiştim acaba?

Durmadan bize doğru ateş ediyorlardı. Ne olduğunu anlamadan Karan beni bileğimden tutup apartmanın içine soktu. 

Bir duvarın arkasına sığındık. Karan önüme geçip tetiğini çekti. 

"Ne oluyor?" diye sordum.Silah seslerinden dolayı bağırmak zorunda kalmıştım.  "Yine mi Kenan saldırıyor?"

"Bilmiyorum." dedi Karan.  Bana döndü. "Arka kapı var mı?"

Hemen apartmanı hatırlamaya çalıştım. Yangın merdiveninin sonunda arka tarafa açılan bir kapı olduğunu hatırladım. 

"Gel." dedim ona ve yangın merdivenine doğru koşmaya başladım. Yaklaşık üç dakika sonra dışarıdaydık. Önden o çıkmıştı. Kontrollü bir şekilde yürüyordu. Bu sırada silah sesleri kesilmişti. 

Arka duvarlardan atlayıp yan sokağa geçtik. Kimse tarafından takip edilmiyorduk ki bu iyi bir şeydi. Karan'ın bir kaç mermisi bizi kurtarmaya yetmeyebilirdi.

Biraz uzaklaşınca Karan silahını beline koydu. Taksi bulmak umuduyla yürüyorduk.

 Başka bir sokağa girmek için döndüğümüz sırada iki adam karşımıza çıktı. Ani bir karşılaşma olduğu için hepimiz bir şok olmuştuk ama Karan bunu hemen atlatıp adamın elindeki silahı kaptı. Bense çevik bir hareketle diğer adamın dizine vurup yere düşmesini sağladım. Adam yere düşmemişti ama elindeki silahını yere düşürmüştü. Ayağımla silahını itekleyip ondan uzaklaştırdım. O sırada Karan diğer adamı etkisiz hale getirmişti. Öbür adam da bana bir hamle yapacakken Karan kolunu yakalamış,boynunu hapsetmişti. 

"Kim?" diye sordu adamın boynunu sıkarak. 

Eğilip adamın silahını aldım. Birazdan lazım olacak gibiydi. 

"Adam konuşmuyordu. Karan daha çok sıktı. "Kim yolladı sizi?" diye sordu yeniden. 

"Kimse." dedi adam. "Para için."

Karan adamın bacağına bir tekme attı. Daha demin yapmak istediğimi gerçekleştirmiş adam yere çökmüştü. Belinden silahını çıkarıp,arkası ile adamın kafasına vurdu. Adam önüme düştü.