Ne yapacağımı bilmiyordum
Bakıyordum etrafa sessizce
Düşünüyordum
Kar yağıyordu dışarıda
Bembeyaz olmuştu heryer
Üşüyordu toprak
Kaybolmuştu karın altında
Bilmiyordum beyazlar içinde kaybolmayı
Karanlıktı hep benim için
Korkuyordum
Karanlıklar soğuk, sessizdi
Yutuyordu tüm çığlıkları
Dinliyordum beyazın huzurunu
Mutlu ediyordu beni
Bilmiyorlardı beyazı
O beyazın kusursuz yalnızlığını
Bilmiyorlardı işte gelmiyordu zaten
Bekledim sonsuzluğu o nurlu ışığı
Kaybolmuştu o korkunç karanlık
Kalmamıştı artık tek küstahlık
Bitmişti tüm kötülükler benim için
Artık bahtiyar artık sonsuzdum
Bahtiyar bi halde onsuzdum...
