Φίλοι.....;

Αναστασία

Ο Στεφανος συνέχισε να της διηγείται τι έγινε εκείνη την ημέρα και η Αναστασία τον άκουγε με προσοχή.
-Στέφανος:Όταν πήγα εκεί της ζήτησα να μου δώσει ο,τι είχε δικό μου και να φύγω. Αυτή μου πρότεινε να μου προσφέρει κάτι να πιω και θα μου το έδινε να φύγω. Εγώ δεν ήθελα,αλλά επέμενε. Έτσι της είπα να μου βάλει μόνο έναν καφέ και θα φύγω. Μου έβαλε τον καφέ και μου τον έφερε. Αυτό ήταν. Η τελευταία φάση που θυμάμαι είναι εμένα να πίνω καφέ. Μετά το κενό και έπειτα ξύπνησα στο κρεβάτι της.
-Αναστασία:Και πως βρέθηκες εκεί ρε Στέφανε;
-Στέφανος:Δεν ξέρω ρε συ,Αναστασία. Σου είπα ακριβώς ο,τι θυμάμαι ο,τι έγινε εκείνη την ημέρα. Δε θυμάμαι καν αν έγινε κατι μεταξύ μας. Απλά ξύπνησα και ήμουν γυμνός.
-Αναστασία:Στέφανε,μόνο αυτό θα σε ρωτήσω και θέλω μια αληθινή απάντηση.
-Στέφανος:Πες μου.
-Αναστασία:Είσαι ερωτευμένος μαζί της ακόμη;
-Στέφανος:Πας καλά; φυσικά και όχι. Βασικά ποτε δεν ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Ήμουν μαζί της απλά για να ξεχάσω εσένα. Ποτε δεν ένιωσα τίποτα για αυτήν. Μόνο εσένα θέλω,Αναστασία. Καμία άλλη!της λέει και την πλησιάζει.
-Αναστασία:Υποσχεσου πως δε θα ξανά πας σπίτι της και γενικώς δε θα την ξανά συναντήσεις όσο και αν σε πιέζει.
-Στέφανος:Στο υπόσχομαι,μωρό μου. Ο,τι θες. Άσε με τώρα να σε φιλήσω!της λέει,την πλησιάζει και ενώνει τα χείλη τους.
Η Αναστασία τον σταματάει και του λέει:
-Αναστασία:Αν αντιληφθώ ότι την έχεις ξανά δει,να είσαι σίγουρος ότι αυτό θα σημαίνει και το δικό μας τέλος.
-Στέφανος:Δε θα την ξανά δω. Στο υπόσχομαι!της λέει και την ξανά φιλάει.