SCARLET LETTER (SLOW UPDATE)

PROLOGUE

PROLOGUE

Naranasan mo na ba? Yung magmahal ng tao na may mahal ng iba?

Kung OO,ilang beses na?

Kung HINDI,gusto mo bang maranasan?

I bet you don't.

Kasi alam mong mahirap.

Sa tingin mo,bakit may mga taong ganun?

Yung madaling mahulog sa taong may nagmamay-ari na.

Ganun talaga siguro ang pag-ibig..

Walang pinipili kung sinong mamahalin..

May sabit o wala. Kapag puso mo na ang naging taya, wala ka ng magagawa kundi ang maki-ride on sa laro ng tadhana..

Sino ba nga naman ang nakakaalam kung sino yung dapat nating mahalin? At kung sino yung taong magmamahal satin?

Kaya nga tayo nagmamahal ng maling tao. Kasi hindi natin alam,di ba?

Pero paano nga ba nagiging tama ang pagmamahal?

Kapag walang nasasaktan?

Kapag walang umiiyak?

Kapag walang nalulungkot?

Kapag walang naiiwanan?

O kapag walang nasasagasaan?

Pero,pwede ba yun?

IMPOSIBLE.

NAPAKAIMPOSIBLE.

Dahil lahat ng taong  nagmamahal..

Umiiyak kapag Nasasaktan.

Nasasaktan kapag Naiiwanan.

Kapag iniwan,malamang Malulungkot ka di ba?

At kapag nalungkot ka,gusto mong sumaya.

Paano ka sasaya?

Makikipaglaban ka kahit alam mong may Nasasagasaan ka na.

Ganyan sa mundo ng Pag-ibig..

Lahat handa mong gawin.

Kung MATAPANG KA.

Pero kung isa ka lang bata na nagtatago sa saya ng Nanay mo kapag inagawan ng laruan at hindi marunong lumaban,

Wag ka umasang kusang lalapit yung laruan para bumalik sayo.

Kung duduwag duwag ka para ipaglaban ang tao na nagpapasaya sayo,

Wag mo asahang lalakad siya pabalik sa lugar mo.

Dahil hindi lahat ng tao..

MATAPANG.

Karamihan kasi sa mga ngmamahal,

NADUDUWAG.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tara sa kwento ko :)) XYRELLE CHLOE RIVERA nga pala :))

[a/n: on the side po --->]