Ik haat je. (Niall Horan Fanfic)

'Lelijkerd'.

'Die rugzak, GEWELDIG! Volgens mij leeft ze erin'

'Ze is een schande voor onze school'

'Mee-eens'

Ik slenter over het schoolplein heen en iedereen maakt grapjes over me, pijn doen ze niet meer. Néé ik hoor het nu al 3 jaar sinds ik op de middelbare school zit. Vrienden heb ik niet, wie zou er vriendinnen met iemand zoals mij willen zijn? Mollig, een bril, beugel en bijna zwart krullend haar. Eind dit jaar ga ik van deze school af, verlost van alle pestkoppen en een universiteit hier ver vandaan zoeken.

'En die auto dan, gatverdamme'

'Roestbak woehoeeee'

'HAHAHAHAHA'

'Stop' Het floepte uit mijn mond voordat ik het door had.

'Zei het vette varkentje wat?'

'Dat was niet slim, je weet hoe het de vorige keer is afgelopen'

Ik wist niet wie het zeiden en ik wou het ook niet, maar een voorgevoel had ik al. Voetstappen, en nog meer voetstappen. Een menigte vormde rond mij en ik durfde niet omhoog te kijken, bang voor wat er zal volgen.

'Kijk ons aan dan schatje, we doen niks'

Een vinger voelde ik rond mijn kin vormen en ik werd gedwongen mijn pestkop aan te kijken. Met waterige ogen zag ik de mooie bruine ogen met een glinstering mij aan kijken. Het kon ook niet anders, altijd dezelfde. De beste teamplayer van voetbal en daarom een van de populairste jongens van de school.

'Zo is dit niet beter?'

Meteen verwiep de glinstering in zijn ogen zich en werd het een gemene uitdrukking, zijn ogen keken me doordringend aan en ik wist al wat er zou gebeuren. This is not my lucky day. Hij pakte mijn tas van mijn rug en gooide het door naar zijn vrienden, algauw lagen al mijn boeken open door het schoolplein heen. Bladzijdes verscheurt en bovendien vies. Snel werd mijn bril van mijn hoofd afgehaalt en werd hij voor mijn neus stukgetrapt. Gelach om me heen, en ik? Ik sta erbij alsof het niks is, want het is me al zo vaak voor gekomen. Thuis hebben we daarom ook een selectie brillen, boeken en tassen liggen. Rijk dat was het enige wat ik ben en niemand iets van afweet.

'Laat haar met rust' Ik keek om naar de jongen die het voor me durfde op te nemen, en rechtstreeks zag ik zijn blauwe ogen.

'Ah Niall, dude komop we zijn alleen grapjes aan het maken'

'Het is zo genoeg'

Niall neemt het soms voor me op sinds hij op deze school zit en op momenten zoals deze ben ik hem wel dankbaar ervoor. Horan was zijn achternaam en zijn blonde haren en blauwe ogen maakte hem alleen nog maar knapper. Ja Niall is de populairste jongen van de school, dat is waarom de menigte om mij heen nu verdwenen is. Niemand durft tegen hem in, dat komt omdat hij een status heeft. Een status die iedereen kent: One Direction.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het voorproefje van mijn tweede fanfic. De eerste ga ik nog wel op verder totdat hij af is alleen ik vond dat ik nog zoveel meer kon vertellen en andere kanten op kon gaan, dat ik hiervoor koos. Sorry voor de mensen die het niet accepteren, lees het dan niet. Maar mensen die me graag willen steunen bedankt, ik vraag niet veel.

Byeex

'