AHLAKSIZ HAYATLAR

~MARKET OLAYI~

-SU-

lanet olsun!!! bu sular neden kesik beni delirtmeyemi çalışyorsunuz köpüklü kaldım kime diyorum heyyyyyyy!!!

kovadaki soğuk suyla bakışmaya başladım yurtta yine susuz bir günde köpük içinde banyodaydim bağırmalarima tek bir çıt sesi dahi duymadım oysa yan odadaki kelebekli tişört giyen kız duyar diye hayel ediyordum.pes ederek kovayı kafamdan Aşşağı döktüm ve havluma sarılıp çıktım aynadaki silüetime bakarken siyah botlar siyah pantolon ve birbiri üstüne atılmış bacaklar görüş alanıma girdi dolabın kapağını açıp arkasina geçtim.

"sen ne bok yiyorsun orada??"

karşıdaki duvar aynasından onu görebiliyordum kaslı vücudu görüş alanima girmişti ve daha once içimi isitan o bakışlar şimdi korkutuyordu.

"ateş sana ne işin var burda dedim? "

gülüyordu bembeyaz dişlerini göstererek hemde.

"seni bekliyorum maymun".

"bana maymun deme".

"ne dememi istersin?"

lanet olsun! kıpkırmızı olmuştum havluma daha çok sarıldim yataktan kalktığında kacmaya çalıştım ama sert kaslariyla çarpışmam ve ellerinin kalçamda olması yerimden kıpırdamamı engelliyordu.

"bırak beni!"

"hemenn!!!"

aramızdaki mesafeyi kalçami kasıklarina yaslamasiyla kapanmıştı ve ben çığlık atmamak için kendimi zor tutuyorum.

"napiyorsun allahın cezası?"

arkamdan kıkırdıyordu ve daha fazla korkutmamak amaçlı beni serbest bıraktı ama kalbime kanat taksak uçup gidecekti resmen.

"seni korkutmak hoşuma gidiyor".

"pislik".

"madem benimle olmak istemiyorsun bunu açıkça söyle".

söylediği şeyle neye uğradığımi şaşırdım ve ona dönüp gözlerine bakmaya çalıştım ama beni ürküten bakışları yüzünden konuşacak cesareti topluyamiyordum.

"merak etme sana zarar vericek kadar pislik bi herif değilim".

"beni evinden kovduğunda aramızın eskisi gibi olmayacağını bilmeliydin."

tepki vermedi ellerini cebine soktu tanrım bu kadar kalıplî ve heybetli olmak zorundamiydi bu görüntü bile beni korkutuyor içimde tuhaf hisler toplaşıyor ve adeta tepişiyolar.

"biliyorum zaten artık hayatımda olmayacağını söylemek için geldim".

duyduğum bu şey karşısında afallamistim benden vazgectigini bu kadar kolay söylüyor olmasi sinir bozucuydu.

"nasıl? "

"şöyleki sen bana göre değilsin ufaklık".

"bana aşık olduğunu söylerken böyle düşünmüyordun".

"aptallikti".

"öküz".

gözümdeki yasa aldırmadan karşısında güçlü durmaya çalıştım.

"bak seninle saklambaç oynamaktan sıkıldım tamam mı? "

"evet. haklısın nede olsa bu şehire geldiğimde benimle ilgilenme gibi bir zorunlulugun yoktu"

kalbim kırılmışti ama haklıydı biz birlikte olamıyorduk bu kadar engeli asamiyorduk yada uğraş vermek işimize gelmiyordu onu ilk gördüğüm andaki gibi karsimda dikiliyo ve duygusuzca bakıyordu.