Jestem Niezgodna

10. Polowanie na flagę

Skoro już was nastraszyłam zawieszeniem, za co przepraszam 😁. To o to jest: upragniony następny rozdział.

***

Nie zdążyłam zasnąć, bo nagle Eric i inni Nieustraszeni wparowali do naszego pokoju i zaczęli świecić nam w oczy latarkami.

- Wstawać! - krzyczy przywódca. - Wyprawa!

Wszyscy wychodzą zmęczeni z łóżek. Po ubraniu się idziemy na pociąg. Kiedy jesteśmy już w środku Eric bierze do ręki strzelbę i jakąś dziwną amunicję.

- Zasady są proste: trzeba przechwycić flagę przeciwnika - mówi Cztery.

- Broń - tłumaczy Eric pokazując ją nam.

- Co to jest? - pyta cicho Molly Petera z kpiącym uśmiechem na twarzy. Nie wiem czemu, ale gdy ona jest tak blisko niego czuję irracjonalną zazdrość i chęć przywalenia jej.

Lider strzela jej w nogę, więc ta od razu leci na ścianę wagonu i na ziemię ciężko dysząc. Mimowolnie na mojej twarzy wykwita uśmiech. Eric wyciąga jej pocisk i pokazuje nam.

- Pociski z neurostymulantem imitującym ból prawdziwego postrzału. Trwa parę minut - wyjaśnia i dodaje głośniej. - Dwie drużyny. Cztery i ja dowodzimy.

- Wybieraj - poleca mu Cztery. - Najpierw transferzy.

- Dobrze - zgadza się Eric. - Edward.

- Sztywna - mówi mając na myśli Tris. Wybierają na zmianę.

- Wybierasz słabych żeby mieć usprawiedliwienie gdy przegrasz? - pyta kpiąco lider.

- Powiedzmy. Teraz ty.

- Peter.

- Ellie.

- Molly.

- Christina.

- Al.

- Will.

- Myra.

- Drew.

- Teraz Nieustraszeni.

Kiedy skończyli to naprawdę nie byłam pewna co Cztery zamierza. Czy on chce żebyśmy przegrali?

- Dobra. Start. - mówi Eric do Czterego gdy skończyli wybierać.

Ruszyliśmy. Na jakiejś ciemnej ulicy zaczynamy znów mówić.

- Gdzie drużyna Erica? - pyta ktoś. Wydaję mi się, że to Christina, ale nie mogę być tego pewna.

- Musieli pójść na koniec - słyszę odpowiedź.

- Dobrze. Wyłączyć światła - rozkazuje Cztery trzymając w ręce naszą flagę. - Zbliżcie się.

Wykonujemy polecenia.

- Jaką macie strategię? - pyta instruktor.

- Możemy schować naszą flagę - proponuje jeden.