De negentienjarige Imogen is de dochter van een invloedrijke en steenrijke zakenman. Ze wist dat niet alles waar hij zich mee bezig hield precies volgens de regels ging, maar ze heeft zich nooit bemoeit met zijn zaken. Daar was dan ook nooit een red...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De volgende ochtend is het dinsdag en loop ik chagrijnig de keuken in. Ik ben in een ongelovelijk slecht humeur en dat komt maar door één reden: ik heb vanacht over Adam gedroomd. En in die droom liep het heel anders af in het zwembad als dat het gisteravond is afgelopen. Ik schrok me kapot toen ik vanochtend wakker werd, met een hart dat zo hard bonkte dat ik dacht dat ik een hartaanval zou krijgen.
Ik neem plaats naast Darius, die net als gisteren al aan het ontbijten is aan de keukentafel. Katania schuift me mijn ontbijt voor, wat mijn humeur iets meer verbetert.
'Heb je goed geslapen?' vraagt ze bedenkelijk en ze houdt haar hoofd peilend schuin.
Ik moet er vast vreselijk uitzien. Ik draag mijn pyjama nog en heb een slaperig hoofd. Ik ben toch van plan om vandaag thuis te blijven en wat aan mijn studie te doen.
'Heerlijk,' lieg ik en ik neem snel een hap om mijn blozende wangen te verbergen.
Absoluut niet dat ik iemand ga vertellen waar ik vanacht over gedroomd heb.
Gelukkig zoekt Katania er niets achter en glimlacht ze enkel. 'Dat is fijn om te horen. Ik moet je eerlijk zeggen, de bedden slapen hier hemels'.
Ik knik instemmend. Wat dit huis betreft kan ik niet ontkennen dat het geweldig is. De hemelbedden zijn perfect, niet te hard en niet te zacht. En de badkamer is ook prachtig. Het is enkel de eigenaar van het huis die het hele plaatje verpest.
Of verbetert.
Nee, verpest.
Ik weet het allemaal niet meer.
'Heb je plannen vandaag?' vraagt Darius en hij kijkt me schuin aan.
Voor ik antwoord kan geven, doet iemand anders dat al voor me.
Adam komt namelijk de keuken binnengewandeld, de kalmte zelve. Hij draagt wederom een grijze pantalon en een wit overhemd dat opgestoopt is. Over zijn arm hangt een jasje, duidelijk van Yves Saint Laurent. Zijn kleding alleen al moet een fortuin hebben gekost.
'Imogen gaat vandaag met mij mee naar het kantoor,' antwoordt hij voor me en hij kijkt me indringend aan.
Ik frons en sla mijn armen opstandig over elkaar. Ik draai me naar Darius om en schud mijn hoofd.
'Correctie: Ádam gaat naar zijn kantoor en probeert mij met zich mee te nemen. Wat hem overigens niet gaat lukken, aangezien ik vandaag veel te doen heb voor mijn studie,' leg ik Darius uit, die verward van mij, naar Adam kijkt.
'Werk dat ze prima kan meenemen en bij mij op het kantoor kan maken,' vult Adam tot mijn ergenis aan.
Hij richt zijn woorden tot Darius, maar kijkt me recht in mijn ogen aan. Zijn intimiderende blik laat me weten dat hij niet van plan is deze strijd te verliezen.
Ik haal mijn schouders op. 'Ik zou het nut daar niet van inzien'.
'Natuurlijk niet,' zucht hij en hij rolt zijn ogen. Iets wat hem er onzettend aantrekkelijk uit laat zien. Dat was hij al, gekleed in zijn nette kleding en zijn bruine haren warrig, om eerlijk te zijn. 'Je vader heeft me eergisteren laten weten dat hij wil dat je iets meer betrokken raakt in de bedrijfstak'.
