Mafyanın Masum Yüzleri

Giriş

08.02
Başlama tarihiniz:

Bana göre hayat seni değer verdiğin kişiler üzerinden sınava tabi tutarsa o zaman, bu oyunu kurallarına göre oynamadığın zaman da sorguya çekme gibi bir eylemde bulunamazdı.

Ancak benim sınavım sonuçlandığında sorguya çekilmeyeceğim gerçeği içime rahatlık değil, durmaksızın filizlenen vicdan azabımı körüklüyordu her daim.

Tek kardeşim, beni gerçek anne sevgisiyle büyüten kadının asıl yaşam sebebi olan Kaya, artık iki yıldır ki karanlık çukuruna çekildiği mafyanın tamamen çomağına dönüşmüştü. Onu oradan kurtarmak yapa bileceğim bir durum gibi gözükmüyordu, ta ki o gece ulaşa bildiğimiz Aziz Yüksel'le görüşene dek. Ancak o gece annemin ağlayarak ayaklarına kapandığı o adam kardeşimi bu çirkin işlerinden dışlamak için bana sunmuş olduğu şartla buz kesmiştim.

"Eğer kızın onu geri getirmeyi başarırsa oğlunu azat ederim." Net bir sesle koştuğu şarta karşı hıçkırıklarının ardından annem nerdeyse büyük bir sevinçle ayağa fırlamıştı.

"Getirir..Getirir benim kızım. Yeter ki oğlum evine geri dönsün." Başını hafif açıyla bana döndüğünde kızarmış gözleri yalvararak bakıyordu benimkilere. Gözlerimi irice açtığımda, kurumuş dudaklarım aralandı. Abim için herşeyi yaparım derken asla eski bir mafya üyesini onlara geri kazandırma planlarına alet olmaktan bahs etmiyordum.

Bunun için hiç bir planım yoktu, olamazdı da. Çünkü beklediğim şey asla böylesine bir istek değildi.

Oradan çıktığımızdan beri hevesle Aziz'in verdiği bilgileri tekrarlayan anneme arkadan yetişerek kolundan tutup kendime çevirdim. Kahverengi küt saçları tahminen günler önce yıkanmış olmalıydı. Ağlamaktan kızarmış bal rengi hareleri yüzüme günler sonra sevinçle baktığında, "Anne!" dedim sitemli bir sesle. "Yaptığın çok yanlış, bu saçmalıklara alet olmayacağım. Hemde asla."

Gözlerini kıstığında en dokunaklı bakışlarını dikti gözlerime. "Nasıl alet olmayacağım, daha önce sen kendin beni umutlandırmadın mı kızım? Abim için herşeyi yaparım demedin mi?"

Derin bir nefesi içime çektiğimde gözlerimi kapadım. Evet, onu ben umutlandırmıştım ama şu an benden beklenen şey tamamen imkansızdı. Kirpiklerim yavaşça açıldığında dilimi dudağımda gezdirip tahammülsüze alt dudağımı ısırdım. O, şu an o kadar umut doluydu ki her ne dersem beni geri çevirecekti. Bunu iyi biliyordum ama en azından sonunda daha büyük üzüntü yaşamasından iyidir deyip, daha sakin bir şekilde konuşmaya kaldığım yerden devam etmeye zorladım kendimi.

"Dedim," dudaklarım titredi. "ama bunu söylerken başka bir mafya üyesiyle karşılaşacağımı bilmiyordum."

"Tamam. İyi o zaman," Annem bir elini omuzuma çıkarıp sıktığında aniden değişen uysal ses tonu kaşlarımı çatmama sebep oldu. "Bırakalım da o zaman abin ya hapishanelerde çürüsün, ya da o aptal dediğin şerefsizler yüzünden bir bağımlıya dönüşüp kendini, gençliğini yok etsin."

Gözlerim ani çıkışıyla dolduğunda zorlukla yutkunup bakışlarımı çakıl taşlı yola indirdim. Saçma bir umuda kapıldığımızdan dolayı sinirlerim gerilmişti. Onlar için bu kadar önemli olan görevi benim yapmamı istemeleri ya kolay bir kurban seçme yolu, ya da ki açık savaştan korktuklarının simgesiydi. Ancak benim için önemli olan, her iki ihtimalde de kumar masasına bırakılmış kaderimdi.

Planlarını uygulamaları için, kader beni onların karşısına çıkarmış ve onlar daha ilk bakıştan annemin beni feda edeceğini kavramışlardı. Bu çok açık bir gerçekti.

Hem de beni en çok acıtan.

Hayatım boyu sadece kabuslara kapı açmıştım, çünkü bana uğrayan sadece onlar olmuştu. Bu yüzden şaşırmıyordum artık. Kabullenmiştim. İsteyerek ya da istemeyerek, yine bir savaşın ortasındaydım.

Hep başkaları beni kalkan olarak kullanıyordu, ancak ben bu sefer onları kurtaran değil o ateşi açan kişiyi oynayacaktım hayat tiyatrosunda..

Tökezleyecektim, düşecektim ama asla pes etmeyecektim.

Buna izin verirsem değil kazanmayı şerefli bir şekilde kayb etmeği bile hayal edemezdim. Ve ben asla şerefsiz kaybedişle birinin zafer kutlamasına dönüşmeyi tecrübe etmek istemiyordum.

Kurban olarak girdigim bu tiyatro oyunundan perdeyi en son kapayan kişi olarak ayrılacaktım.

Herkese merhaba. Lütfen şimdi kemerlerinizi takın, çünkü beklenilenin dışında bir yolculuğa çıkıyoruz.

İnstagram: nezrintva