Sixto Axel Velasquez

Kabanata 5

Aaminin kong nagtampo talaga ako kay Boss. Because that's the first yell I've ever received from him. Pero kahit nagtatampo ako sa kanya ay sumama parin ako.

Now, we're in his car, driving to Supermarket. Mamimili daw kami ng mga pagkain.

''Nag grocery na ba kayo?'' tanong ni Boss na nagpalingon sa akin.

I turned at him. Hindi nakalagpas sa akin ang sobrang taas niyang ilong. Gwapo talaga.

''Tapos na Boss, si Papa ang nag grocery'' sagot ko.

Tumango-tango naman siya habang nakatuon parin sa kalsada. ''Where's your mother?'' he asked again.

''She died, Boss'' simpleng sagot ko. Oo, aaminin ko na masakit parin hanggang ngayon. It's been sixteen years pero masakit parin ang pagkamatay ni Mama. Seven years old ako nuon, si Raney naman ay four.

''I'm sorry'' aniya.

Ngumiti ako sa kanya kahit nakatingin siya sa kalsada. I can feel his sincerity pero okay na naman. Tapos na at may Gela na kami.

''Okay lang, Boss. Alam niyo bang hindi ko masyadong pinagsisisihan ang pagkamatay ng Mama ko'' Napalingon siya sa akin.

Nagtataka ang mukha. Sino ba namang hindi magtataka pero hindi pa naman ako tapos mag salita.

Umayos ako ng upo at humarap sa kalsada din. I smiled widely. ''Kung hindi namatay si Mama, Boss. Hindi mabubuhay si Gela. Gusto ni Mama at Papa na unahin si Gela and my father never regretted choosing his daughter. Kasi sabi ni Papa, na kapag nagkapamilya ka na, at may mga anak, uunahin mo talaga ang mga anak mo kesa sa sarili mo o ng asawa mo.'' Sabi ko pa. Iyon ang palaging sinasabi sa akin ni Papa.

Always choose the result of the love of the lovers. That's the quote of my father.

''Your father is a brave man'' hangang-hanga niyang sabi. Halata sa boses niya kasi.

Malutong akong tumango. ''My father is the best and also my mother'' sabi ko pa sa kanya habang nakangiti at proud na proud.

Proud talaga ako sa mga magulang ko, lalo na sa Mama ko na sinakripisyo ang sarili para sa sariling anak. Iyan ang totoong ina!

Pagdating namin sa grocery store ay nakangisi ako lalo na habang namimili ng mga ingredients. Si Boss naman ang may dala ng push cart. Kinikilig nga ako eh, para kaming mag-asawa. Imagination mo ang limit! Cream stick!

Napatigil ako sa paglalakad. Hindi ko na talaga kaya ang mga mata ng mga babaeng halos gahasain na si Boss sa pamamagitan ng pagtitig.

Marahas akong lumingon sa mga babae. Nagtitili ang mga ito pero agad namang nanahimik ng makitang tumingin ako sa kanila. I gave them a bitchy look. Yeah right!

''What are you doing?'' narinig kong tanong ni Boss pero hindi ko pinansin dahil nakatingin lang ako sa mga babae. Kung nakakamatay lang ang tingin ko ay malamang, sinusunog na sila sa impyerno.

''What are you all looking at my husband huh?! Gusto niyo bang ipa ban ko kayo sa lahat ng Grocery store?'' masungit kong tanong. Playing wife duty! I like this!

Tinaasan din nila ako ng kilay na para bang hinahamon ako. Lumapit ako kay Boss na mukhang gulat na gulat. I wrapped my arms around his arms.

''Tell them hubby who's the owner of this Mall'' utos ko na para bang nagpapa cute.

Putang ang ganda ko para mag pa cute lang!

''I-I'm one of the owners of this Mall and this grocery store, so please go away because if my wife gets mad, I swear you can never step again into all the malls in the Philippines and all over the world'' Boss threatened and I smiled.