1.bölüm(başlangıç)

25 5 5
                                    

(Adal Gece BÜYÜKER)

"Oğlum koş çabuk"

"Anne nerdesin?!"

"Meşe ağacı"

Meşe ağacına doğru koştum geldiğimde annemin elinde bir çanta vardı berbat gözüküyordu

"Oğlum dikkat et tamam?"

"Anne hayır"

"Tutsağını bul oğlum"

"Anne hayır nolur başka bir yo-"

"Başka yol yok"

Çantayı verip elindeki eski kitabı açtı

"Açılsın kapı girsin içeri tutsağını bulup geldiğinde kaybetmesin kendini
Ey büyük atam izin ver gitsin bulsun sevdiğini aç kapıyı girsin içeri kötü son bittiğinde gelsin geri"

Geçit açılmıştı

"Anne hayır bak lütfen yardım edebilirim size nolur"

"Seni seviyorum oğlum" elime kitabı tutuşturup beni itti"kendini unutma"

O sırada gölgeler gelmeye başlamıştı annem telaşlanıp beni itti "hadi oğlum" geçitten geçerken son gördüğüm annemi öldürdükleriydi...

"Çok yara almış niye böyle olduğunu biliyormusunuz?"

"Hayır bilmiyorum bende yetimhane kapısının önünde baygın buldum"

"Ah peki uayndığında sorarsınız o zaman"

"Peki"

Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım etrafa baktığımda bir kadın ve adam vardı doğrulup oturdum

"Sonunda uyandın"dedi kadın

"Nerdeyim ben"

"Hastanedesin"

"Hangi şehir?"

"İstanbuldasın" istanbul neresiydi

"İstanbul nerede?"

"Türkiyede kafanı çok sert vurmuşsun galiba hatırlayamıyorsan"

"Isminiz nedir?"

"Ben yaren buda kocam ceyhun peki senin adın ne?"

"Gece"

"Peki gece ailen nerde seni yetimhane kapısının önünde baygın bulduk senin gibi küçük bir erkek çocuğunun gece ne işi vardı orada?"

"Küçük ne?"

"Küçük bir erkek çocuğunun"

Hızla kalkıp tuvalete gittim aynadan baktığımda şok olmuştum

Ben ben değildim nasıl olmuştu bu  yüzüm değişmişti görünüşüm küçüktü normalinde 18 yaşındaydım şuanda 10 yaşında gibiydim ne olmuştu bana böyle

"Kendini unutma"

Annem geçitten geçince böyle olmuştu kesin

Bir anda başım dönmeye başlamıştı sonrası boş bir karanlık

(İki yıl sonra)

"Hadi ama gece bekliyoruz seni"

"Tamam geliyorum"

Aşağıya indiğimde ceyhun abi ve yaren abla arabanın önünde bekliyordu yanlarına gittiğimde herkes arabaya binmişti

Ceyhun abi ve yaren abla beni evlat edinmişti alışmaya çalışıyordum her gece kabuslar görüp duruyordum arada annemin verdiği çantadaki fotoğraflara bakıyordum unutmamak için bir yandanda araştırma yapıp tutsak olduğum kişiyi bulmaya çalışıyordum

Şimdide tatile gidiyorduk azda olsa alışmıştım onlara güler yüzlü insanlardı

"Ceyhun telefon çalıyor"

"Boşver"

"Bak belki önemlidir"

"Tamam kimmiş sen bak"

"Ceyhun!!"

"Aşkım noldu?"

"Bana aşkım deme hani görüşmüyordun bu kızla he hani neden seni arıyor bu kız neden söz vermiştin bana buluşmayacaktın arkadaşlarınla içki içmeni istemiyorum anlamıyormusun onlar gibi olmanı isteniyorum neden arıyor bu kız seni?!!"

"Yeter yaren kendine gel anlamıyormusun beni içmiyorum dedim sana onlar arkadaşlarım benim
Sen yokken onlar vardı tammamı içki içmiyorum diyorum sana ama beni anlamıyorsun!!"

"NEYİ ANLAMIYORUM BEN BİLDİĞİN İÇİYORSUN BİR KAÇ GÜNDÜRDE GEÇ GELİYORDUN ARKADAŞALRINLA ZIKKIMLANIYORDUN DEĞİLMİ SENİ GERİZEKALI HERİF İÇME DEDİKÇE DAHADA İÇİYORSUN BİTTİ ARTIK!!"

"DÜZGÜN KONUŞ BENİMLE NE BİTMESİ HEM BU KADAR KOLAYMI SENİN İÇİN HERŞEY?!!"

"CEYHUN DİKKAT ET!!"

-----------------------------------------------------------

Evet yeni kitabımız hayırlı uğurlu olsun ay inşallah güzel olur neyse hadi bye bye🖤💙

Olduğun yer olduğun yer değil Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin