"Efsane Kadın"

9."Ailemden uzak dur!"

....

" Ali Rahmet..." dedi hasret dolu sesiyle..

Hünkar yüzündeki o şeytani gülümsemeyi kenara bırakıp kavuşmanın sevincini yaşayan yorgun kalbinin sevincini yüzüne yansıtarak dolan gözleri ve ağlamasını tutmak için ısırdığı dudaklarını dişleri arasına daha da sıkı kıstırarak Ali Rahmete doğru adımladı...(cümleyi anlayana helall)

Hünkar ne kadar mutluysa Ali Rahmette o kadar tepkisizdi...sanki donmuştu...yüzünde tek bir mimik dahi yoktu...sadece gözlerini kocaman açmış Hünkara bakıyordu...

Hünkar Ali Rahmetin yanına geldi ve gözlerine baktı....iki elini Ali Rahmetin yanağına koydu...

Tüm salon Hünkarı izliyordu...sadece Hünkarı...

Hünkarın dokunuşuyla kısmen de olsa kendine gelen Ali Rahmet kafasını biraz eğerek Hünkarın gözlerine baktı...

Hünkar elleriyle Ali Rahmetin yanaklarını okşarken ona biraz yaklaşıp fısıldadı..

"Sonunda kavuştuk..."

Ali Rahmet hala tepkisizdi...Hünkar yanaklarını okşarken kocaman gülümsedi ve Ali Rahmetin dudağına bir buse kondurdu...(Owwwwwww ateş emojisiii))

Herkes ağzı açık bir şekilde Hünkarı izliyordu...

Hünkar dudaklarını Fekeliden ayırıp tekrar gözlerine baktı...Fekeli de hala tepki yoktu...

"Seni öyle özledim ki..." 

"S-sen...g-gerçek o-olamazs-.." dedi Fekeli...sonunda bir tepki vermişti...

Hünkar işaret parmağını Ali Rahmetin dudaklarına koyarak onu susturdu...

"Şşşş...gerçeğim sevgilim...gerçeğim ben...geldim..sana geldim..."

"O-olamaz...hayal..hayalsin sen...g-gideceksin...uyandığımda gideceksin..." dedi Fekeli...yavaş yavaş heyecanlanıyordu...

Hünkar Fekelinin durumunu farketti ve onu sakinleştirmesi gerektiğini anladı....Ali Rahmetin elinde tutarak onu terasa çıkardı...

........

Hünkar ve Fekelinin gidişinden sonra salondaki ölüm sessizliği yerini fısıltılara bıraktı...

"Nasıl olur? Hünkar ölmemişmiydi? Eğer ölmediyse bunca yıl neredeydi?"

Herkes şok olmuş bir şekilde aralarında fısıldaşırken Adnan salonun ortasında donup kalmıştı...

Demir bu işte bir terslik olduğunu anladı ve babasının yanına gidip omuzuna dokundu..

"Baba...baba iyimisin?.."

Adnan Demirin sesini duyunca onun yüzüne baktı...gözlerinde korku vardı...Demir bu korkunun neden olduğunu bilmiyordu...

"Baba...neyin var ne oldu? Kimdi o kadın..baba?"..

Adnan sonunda kendine gelmişti...zorla gülümseyerek  konuştu..

"H-hiç kimse..." dedi...sesi titreyerek...

"Nasıl hiç kimse? Kadını gördüğün an hayalet görmüşe döndün..." dedi Demir şüphelenerek...

"Ş-şaşırdım oğlum...şaşırdım sadece..." dedi Adnan geçiştirmeye  çalışarak.

Demir çok şüphelenmişti ama nasılsa kokusu çıkar diye düşündü ve üstelemedi..

Adnansa masalarına yaklaşarak önündeki 1 bardak buzlu suyu tek yudumda kafasına dikti... içtikten sonra bardağı elinde sıkarak yere kafasını indirdi...kafasını yerden kaldırdığında ise Sevdayla göz-göze geldi...