Chapter - 19

5.6K 1K 36
                                    

[Zawgyi]

{သစ္ေတာ္သီးနွင့္သၾကားက်ိဳ}

ယန္ေရွာင့္ေအာ္သံက အေတာ္ေလးက်ယ္ၿပီး အဖိုးအိုယန္ကို ရုတ္တရက္လန္႔သြားေစ၏။ ယန္က်န္းေကာ္လည္း လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္သြားကာ ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့တားတာကိုမခံရခင္မွာ အဖိုးအိုယန္ေဘးသို႔ေလ်ွာက္သြားရန္ အခ်ိန္မရွိလိုက္။ ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့က ေရွ႕ကိုတစ္လွမ္းတိုးကာ အဖိုးအိုယန္ကိုေျပာလာသည္။

"အေဖ...အေဖေျပာတာကိုၾကည့္ပါဦး။ ေရွာင္ေရွာင္က ဘယ္ေလာက္ပဲအသက္ႀကီးေနပါေစ...သူက အေဖ့ေျမးအရင္းျဖစ္ေနတုန္းပဲေလ။"

ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ လင္ရႈယီကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘယ္လိုကိစၥမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဖိုးအိုယန္က လူစိမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ေျပာမေပးသင့္ဘူးလို႔ သူမက သြယ္ဝိုက္သတိေပးေန၏။ ယန္ေရွာင္ဘာလုပ္ခဲ့တာျဖစ္ျဖစ္ ျပသနာမရွိ။

အဖိုးအိုယန္မွာ ပါးစပ္ဟလိုက္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ေပ။ တကယ္ေတာ့ အဖိုးအိုယန္က ဒီကေလးနွစ္ေယာက္ဟာ ဒီအတိုင္းရန္ျဖစ္စကားမ်ားေနတယ္လို႔ သူထင္ေနရံုသာ။ လင္ရႈယီထက္ပိုႀကီးလည္း သူ႔ေျမးက သူ႔ေျမးပဲေလ။ သူက ဘာမွမစဥ္းစားဘဲ လင္ရႈယီအေပၚ သေဘာထားႀကီးေပးဖို႔ ယန္ေရွာင့္ကိုဒီအတိုင္းေလးေျပာလိုက္ျခင္းသာ။ ဒါကို ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့နဲ႔ယန္ေရွာင္က အေလးအနက္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ သူေမ်ွာ္လင့္မထား။

"အဖိုး...အဖိုး ဒီလိုမရည္႐ြယ္ပါဘူး..."

ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ ေဒါသေတြအလိပ္လိုက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ထြက္လာေသာ္လည္း အိမ္ကိစၥေၾကာင့္ အဖိုးအိုယန္ကိုဆန္႔က်င္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာခိ်ဳးနွိမ္ထားနိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤတစ္ႀကိမ္တြင္မူ သူမ သူမမ်က္နွာထက္ကအၿပံဳးကို ဆက္ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ေပ။ သူမက လင္ရႈယီကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာၾကည့္လိုက္ၿပီး ေအးစြာစြာနွာမႈတ္၏။

"ဒါက အေဖ့ရည္႐ြယ္ခ်က္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။"

ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ ႀကိဳးစားဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ပံုရိပ္က ေနာက္ဆံုးေတာ့ပ်က္စီးသြားေခ်ၿပီ။ အဖိုးအိုယန္က ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ကိုေခါင္းေမာ့ၿပီးမၾကည့္ခင္ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။

I'm a Chef in the Modern Era [Myanmar Translation]Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz