Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 15

De volgende dag op school verliep vlot zoals altijd. In de middag hadden we al gedaan. Ik ben nu aan het lunchen in het packhuis met Jace. We zijn de enige die hier zijn buiten de Alpha en Luna maar die hebben al gegeten. "Wat ga je deze middag doen?" vraagt Jace. "Louise zou straks mij komen halen om inkopen te doen. Aangezien ik geen eigen kleren of spullen heb voor op mijn kamer." "Nu herinner ik mij dat ze dat inderdaad had gezegd. Wat zou je in je kamer willen hebben dan? Misschien kan ik helpen?" "Oh Jace dat hoeft niet. Er is niets speciaals. Als ik iets zie misschien maar ik heb nog niets in mijn hoofd."

Ons gesprek wordt onderbroken door Louise. "Estella ben je er klaar voor?" vraagt ze opgewekt. Ik knik en we gaan samen richting de deur. "Oh dus ik moet alles opruimen? Kom maar terug jij." zegt Jace met een luide stem. Ik draai mij om en loop snel terug en begin dingen in mijn handen te pakken. Ik voelde Jace zijn hand op mijn hand "Ik maakte maar een grapje. Ga maar en veel plezier jullie twee." lacht hij en zwaait ons uit.

Eenmaal toegekomen aan het centrum gingen we bij elke winkel binnen, vaak gewoon maar om te kijken. "Zou dit geen leuk jurk zijn voor jullie eerste date?" vraagt Louise en houd een jurk voor haar uit. Ik kijk haar vragend aan. Hoe wist ze hier van? Ze heeft ons toch niet gehoord? "Oliver is mijn broer. Hij is daarna naar mij gekomen. We hebben gepraat. Hij houdt heel veel van je." ze glimlacht bij haar laatste woorden. Ik voel mijn wangen gloeien en het voelt wat ongemakkelijk aan tussen ons. "Sorry, ik zwijg al. " lacht ze "Maar de jurk?" Helemaal vergeten om daarop te antwoorden. Ik kijk naar de jurk en hij ziet er wel leuk uit. "Hij is leuk maar ik weet niet goed of ik wel een jurk aan wil." Haar mond vormde zich in een o. "Maar je gaat hem toch passen. Ik wil hem bij je zien." lacht ze en slaat de jurk over haar arm. We keken nog even rond en vonden een paar broeken, een blouse en T-shirts. Nadat ik alles heb gepast nam ik bijna alles daarvan mee.

Na al een hoop meegenomen te hebben voor zowel mezelf als voor Louise maakten we een tussenstop om al alles in de auto te leggen. We gingen nog enkele winkels doen maar eerst gingen we iets drinken. We stoppen bij een klein cafétje en bestelde iets te drinken. "Hoe is het in het ziekenhuis?" vraag ik nieuwsgierig. "Druk eerlijk gezegd. Ik ben enkel verpleegster dus doe nog ineens niet zoveel. De dokters hebben het nog drukker." "Maar er zijn toch geen gevechten? Hoe komt het dat er zoveel mensen nood hebben aan verzorging?" "Dat komt omdat er in een pack maar 1 gebouw is en dat is een ziekhuis. Daar zitten alle dokters die we hebben en er moeten dus ook mensen die gewoon ziek zijn naartoe. Ik heb gelezen dat dit niet zo is in de mensenwereld toch?" Ik knik. Ik twijfel welk systeem het beste is maar ik geloof als er oorlog is dat de dokters dit niet overleven van de druk. Ze hebben nu al zo een druk hoor ik. " Ik wou dat ik kon helpen." zeg ik. "Dat geloof ik best. Je hebt een gouden hart. Ik merk het nu al." lacht ze. "Maar wat ga je doen nadat je afstudeert? Dat is binnen enkele weken al?" vraagt ze nieuwsgierig. "Ik weet het. En ik weet nog niet wat ik wil. Vroeger leek studeren onder de mensen logisch maar nu weet ik het niet. Als ik in een pack studeer kan ik nooit meer iets onder de mensen terwijl omgekeerd wel. Ik heb tijd nodig om na te denken hierover." zucht ik. Ik heb hier al over nagedacht stiekem. Dat gebeurd er als ik overdenk. "En die tijd krijg je ook. Als er iets is waarbij ik kan helpen of als je wilt praten. Je kan altijd terecht bij mij." Dat was zo lief van haar. "Dankjewel Louise." "Oh nu ik eraan denk. Zou je zaterdag mee willen gaan naar de club hier in de roedel?" vraagt ze enthousiast. "Is er een club in de roedel?" vraag ik verbaast. Dat had ik niet verwacht maar ergens is het wel logisch. Waar kunnen ze anders uitgaan? "Dat lijkt mij heel leuk maar Jace en ik moeten een opdracht afhebben tegen maandag en aangezien ik zondag al een date heb kan ik helaas niet. Maar ik wil zeker eens meegaan. Lijkt mij heel leuk!" Ik zou wel eens willen weten hoe dat is en hoe Louise is op dat vlak. "Laat maar iets weten wanneer je kan. Ik sta altijd klaar voor een feestje." zegt ze lachend.

Na het gesprek gingen we de overige winkels bekijken en we waren rond 6 uur terug in het roedelhuis. Snel brachten we alles naar onze kamer en ik probeerde zoveel mogelijk al in mijn kasten te leggen. Daarna gingen we eten en na het eten zitten Jace en ik samen in de woonkamer onze taak te maken. Oliver, Cameron en Louise zitten in de sofa naar een programma te kijken terwijl de ouders samen in de bureau van de Luna zitten. Daar staan blijkbaar ook sofa's. Jace begon hem enkele minuten gelden te irriteren aan hun lawaai en gelach dus stuurde hij ze daarheen. Het is ook wel eens leuk voor ons om zo te zitten, zonder de ouders erbij.