More than Enough

What a beautiful night, naalala ko tuloy ang aking kabataan. How long has it been? The night is so peaceful to reminisce. Mukhang nakakarelax matulog ngayon. This night makes me think of something.

Everyone seem so fascinated in highschool love story at sino ba namang hindi?

First crush
First love
First relationship
First kiss
First holding hands
First monthsary
First away
First break up
First come back

And everything na pwedeng maranasan nang karamihan.

I always wonder, "bakit ba naiinlove ang mga kaklase ko?"

Di mawawala sa post nila ang salitang pag-ibig. Mga tanong na, "What is Love?"

Even authors make story out of it.

People wonder what love really is.

Napaka Philosophical at ang hirap nga namang sagutin.

Everyone has a say sa pag-ibig.

I wonder kung bakit yung mga kaklase ko sa gedli biglang magsisi-iyakan.

Tapos may pa open forum pa sila.

Gagawan pa nila ng gc.

Hilig din nilang maglaro ng Truth or Dare na kung saan maraming relasyon na nagsimula at nawasak.

For me it's so foolish, bakit ba nila nagagawa yang mga bagay na yan? Hindi parang it so stupid.

I don't mind romance but those kind of things, mostly in public parang hindi na tama.

Anyways this story is about, opo tama kayo. Its about me falling in love with someone.

Hhhmmm.......

Oh gosh!

Remembering the day I first met her still make me smile.

That smile, that simple smile caught my heart.

Zzzzzzzzzz...... Uy?! Teka san na ba ako? Ah?! I remember!

Ewan, nabaliw na ata ako.

Though I tried to ignore it but I can't para bang may pwersa na nagtutulak sakin papalapit sa kanya.

I always say to myself na kapag nainlove ako di ako magmumukhang tanga lalo na't magpapapansin sa kanya.

Kaso wala kinain ko lahat ng sinabi ko.

That time when she first enter the room lumiwanag ang mundo ko. Yung itim at mahaba niyang buhok na parang si Marceline ng Adventure Time. She really like Marceline.

I love her eyes, her hair, her scent, her voice, and ultimately her smile.

So ayon nga para akong tanga pasayaw-sayaw sa harapan ng klase. Sa harap kasi siya nakaupo. Letter B kasi ang apelyido niya at ako naman G kaya nasa likod niya ako.

Okay lang naman if likod ko lang makita niya kasi parehas lang naman kahit nakaharap ako. Para siyang nakatalikod.

Ay sorry 'di ko sinasabing pader siya pero parang ganun na nga.

Hahaha Mahal mo pero inaasar mo ano?

Di ko kayang sabihin ito sa kanya ng personal at sure ako bubugbugin ako nun. Mga babae pa naman malakas manuntok.

So ayon victory is real napansin naman niya ako. Edi ichat na agad para wala nang aawat pa.

Hi po

Oh diba una palang bagsak na. Linyahan daw to ng mga Fuccboi at Pafall saka Malakas mangmicro.

Lumalabas edad natin pre wag ka namang pahalata.