Moved-on (Short story)

Moved-on

Written by : Aj Reyes (Aeron Reyes)

***

"Nothing happens until somethings move"

-- INERTIA

*****

Pagod na ko.

Sawa na ko.

Ayaw ko na.

Sobra na.

Suko na ko.

It's really hard na ung taong super important and special para sayo, sa buhay mo at pati sa puso mo ay nawala na lang sa isang iglap. Wala na. He passed away. I never had a chance to bid him goodbye. Without having a chance to talk for the very last time. Siguro kung nabigyan ako ng pagkakataong maka-usap siya. I would tell how much I love him. Sana nga. Napakahirap. Sobrang sakit. Nakakadurog ng puso.

Tatlong taon. Tatlong taon na simula nung inawanan niya ko. Literal na iwan. Sobrang sakit. Hindi ko kinaya ang pag-bitiw nya.

There are things that we  don't want to happen but we have to accept. Things we don't want to know but we should learn from it. And we can't live if we don't let go.

Masyado ng mabigat. Siguro nga, kailangan ko ng bitawan. I alreadly fought the bad days of my life, I assumed that I earned the best days of it.

Gusto ko na ulit sumaya.

Gusto ko ng tapusin lahat ng paghihirap ko.

Dahil baka mga hindi talaga siya ang para sa akin. May mga bagay talaga na kahit anong gawin nating paghiling kapag hindi ito nakatadhana para sa atin, hinding hindi ito mapapasa-atin. No matter how much we wish for it.

Kailangan kong matutunang bumangon mula sa pagkalugmok. Kailangan kong maging matatag hindi para sa mga taong nasa paligid ko. Kundi para sakin mismo. Kailangan ko ng maging independent, hindi sa magulang ko. Kailangan kong maging independent kasi wala na yung taong sasama sakin sa lahat. Iniwan niya na ko.

Hindi na ko lalaban sa isang digmaang matagal na kong isinuko. Hindi ko lang talaga matanggap noon na ung ipinaglalaban ko ay matagal na kong talo. Na dati pa lang, simula nung inawan niya ko. "Talo na ko".

Hayyy. Pag-ibig nga naman. Isang salita pero napakalaking impluwensya sa buhay ng maraming tao.

"Acceptance is the key"

Tanggap ko na, wala na siya. Hindi niya na ko babalikan. At alam kong gusto niya na rin akong sumaya. Gaya ng sabi niya sa sinulat niya bago siya bawian ng buhay. Sinabi niyang mas-magiging masaya ako kung makakahanap ako ng kagaya niya. Kahit mahirap. Kakayanin ko.

"I already let him go"

Hanggang sa dumating ang taong muling nagpasaya sa malungkot kong nakaraan. Dahil sa kanya muli akong sumaya ng sobra. Sana. Sana siya na, hanggang huli.

The wall that I built to keep myself from being hurt. Unti unti niyang winasak. I think he deserve to enter my I life. And I also deserve to be loved.