"Hey Shawn!! Tanginaka! Ba't mo 'ko iniwan doon!?" i asked my bestfriend habang nagpapagpag ng nadumihan kong damit.
"Ang bagal mo kasi tsk, palibhasa pandak". Sinipa ko siya sa paa, pero agad niyang naiwasan yun.
"Kingina ka talaga!! F.O na tayo haeop!" Tumalikod ako at naglakad palayo
"Isa.... Dalawa.... Tatlo.." mahinang bilang ko habang humahakbang ng may biglang bumuhat saakin.
"Tangina, lika na lilibre kita ng kwek kwek at isaw bwesit" saad niya bago ako ibaba at hatakin sa paborito naming bilihan ng isaw.
"Mwuah!! Hindi mo talaga ako matitiis! Labeo bespren!!" Niyakap ko siya bago sunod sunod na kumuha ng isaw at kwek kwek.
"Kung hindi lang kita mahal tss." Bulong niya, na ikinangiti ko lamang.
"Hoy bespren! Dali na tusok na! Kingina ka" mura ko sakaniya bago isinubo sa bibig niya yung dalawang kwek kwek.
"Ehem ehem ulk" nabilaokan pa ang gago, agad akong kumuha ng palamig at pinainom sakaniya. At dahil tarantado ako, noong okay na siya, binato ko sakaniya yung isang baso ng palamig, booom! Basa ang gago.
"HAHAHAHA kinginaaaa Shawn Hahaha!!" Tawa ako ng tawa habang nakatingin siya ng masama saakin.
"Ikaw babae ka!! Pandak!!" Saad niya bago tanggalin yung damit niya sa mismong harapan ko.
"Ay tangina! Hoy! Nakakahiya ka isuot mo yan pinagtitinginan na tayo oh!!" Saad ko at niyakap ko siya, tangina chansing rin 'to, yummy grr. Yung abs niya dre sht, parang ang sarap hawakan.
"Hoy tsansing ka na naman!" Hinila niya yung bag ko, at kinuha yung pinaka paborito kong sweat shirt.
"Oyy! Tanginaka akin yan!! Asaan ba yung sayo!?" Saad ko habang nakikipag agawan sakaniya.
"Pahiram lang ibabalik ko naman pag nalabhan ko na!! Kita mo ginawa mo? Binasa mo 'ko!" Saad niya at tuluyan ng nakuha yung sweat shirt ko huhuhu kingina, bigay pa yun ng kwass ko saken ih!
"Tanginaka talaga Shawn huhuhu". Nang mabayadan niya na yung nabili naming isaw at kwek kwek, tumambay muna kami sa dagat. Sakto sunset!
"Yxie? Alam kong demonyo ka tapos anghel ako" I glared at him habang nakatingin lamang siya sa papalubog na araw, tangina ang gwapo niya grr.
"Pero, maaari mo ba akong bigyan ng chance na ligawan ka? Yxie, I love you, from the very start. Five years ago I know I already love you bago pa tayo maging magkaibigan, akala ko mapipigilan ko pa eh, pero Yxie mahal na mahal kita, please hayaan mong ligawan kita, araw araw, minu minuto, oras oras hangga't sa huling hininga nating dalawa". Mahabang litanya niya at tumitig sa mga mata ko.
I can see inshed tears in his eyes. I smiled, and replied.
"Yes Shawn, I love you too. Pero gago! Manligaw ka muna sa bahay!! Yari ka kay mama at papa niyan!" Saad ko habang natatawang pinupunasan ang tumulong luha sa mga mata niya.
Everything went well. After 1 year na panliligaw niya ay sinagot ko na siya. Walang nagbago sa pakikitungo niya saakin. We're acting like friends pero may label, 'di gaya ng nagbabasa walang silang label oops.
Then the nightmare starts. I was diagnosed with a congenital heart disease. Malala na pala ito, I didn't tell Shawn kasi ayokong mag alala siya. i didn't know na may sakit pala akong gan'to, na may taning na ang buhay ko.
3 month... Ba't ang aga naman? Bakit tatlong buwan lang? Bakit naman gan'to? Kung kailan naman kami na, kung kailan.... Malapit na niya akong ayain ng kasal? Yes aayain na niya ako, aksidente kong narinig ang pag uusap nila ni Martin eh.
Nasa kama kaming dalawa habang nanonood ng movie.
"Shawn? What if one day matulad ako sa bida na 'yan? Na mamamatay ako sa araw ng kasal natin?" I asked him, while I intertwined our fingers.
"Ano bang pinagsasabi mo Yxie? Hindi mangyayari 'yan, poprotektahan kita." Saad niya. I smiled and kissed his lips.
I sat on his lap and started grinding on his bulge. He moaned slightly and kissed me torridly.
He caress every part of my body. Ungol lang namin ang maririnig sa bawat sulok ng aking kwarto. A sad smile crept on my face pagkagising ko pa lang.
I stared at my man, I love this man so much. I can't afford to see the sadness in his eyes.
I cried silently, until I felt a pang of pain in my chest.
"S-shawn w-wake up hubby" I kissed his lips and pinch his cheeks.
"Five more minutes hon, let's cuddle" he said. Mas lalong sumakit ang aking dibdib. Fuck, I need to call my parents.
"Wait hubby, may gagawin lang ako I love you hubby, kahit anong mangyari, mahal na mahal kita". Saad ko bago tumayo at tumungo sa lamesa kung nasaan ang aking cellphone.
I dialed my mom's number and a after a few rings, she answered.
"M-mom, m-my chest hurts, I-I can't t-take it anymore it hurts mom!!" I said habang nakahawak sa dibdib ko.
"Pupunta na kami ng dad mo jan, please lumaban ka anak" saad ni mommy habang umiiyak.
"M-mom I love you, y-you're the most strong and loveable mom I have ever know, please tell dad that I love him." I said bago pinatay ang tawag. Tumabi ako kay Shawn at yumakap sakaniya.
"Shawn, I love you, sorry kung hindi ko na matutupad yung pangako ko mag stay sa tabi mo hanggang sa huling hininga nating dalawa, mauuna na ako love. Please take care always I loveyou." Hinalikan ko siya sa noo niya, tumingin akong muli sa mukha niya ng mapansin kong lumuluha siya.
He hugged me so tight and cried on my chest.
"I love you too Yxie, will you marry me?" He asked between his sobs. I nod and kissed his lips.
"Yes Shawn I will marry you" I saw him smiled before everything went black.
--------------------------
"You may now kiss the bride" saad ng pari. I smiled and look at my wife's beautiful face and and kissable lips. I kissed her and hugged her so tight.
"I love you Yxie, I love you my wife". Umiyak ako sa kabaong ng asawa ko, habang yakap yakap ang walang buhay niyang katawan.
"Mahal na mahal kita Yxie, 'til we meet again." I said at hinalikan siyang muli sa labi, Umatras ako para tuluyan na nilang maibaba sa ilalim ng lupa ang nakasaradong kabaong ng asawa ko.
"Ang daya mo Yxie, bakit nauna ka na? Akala ko ba gagawa pa tayo ng isang dosenang anak? Yxie!! Mahal na mahal kita." Napaluhod ako habang umiiyak, may humawak sa balikat ko, sina mom at dad, ang magulang ni Yxie. I smiled at them and hugged them.
"It's okay Iho, I know Yxie loves you so much, sa loob ng tatlong buwan na paghihirap niya, ikaw lang nasa isip niya. Mahal na mahal ka ng anak ko, salamat sa pag aalaga at pagpapasaya sakaniya hanggang sa kaniyang huling hantungan".saad ng ina ni Yxie.
"Tita...." yan na lamang ang naisambit ko bago humagulgol ulit at napaluhod sa harap nila.
Sometimes, you just have to accept everything even if it's painful, and can hurt you so bad. Because acceptance is the key to move forward.
But everytime na binibisita ko siya sa puntod niya, at kinikwento sakaniya ang nangyayari sa bawat araw ko. Sa huli, ang masayang pagbabalita ko sakaniya ng magagandang nangyari sa araw na iyon, nauuwi pa rin sa hagulgol ang lahat.
Pagmamahal, at pangungulila ko sakaniya ang nararamdaman ko, parang pinagpira piraso ang puso ko sa tuwing maaalala ko ang mga masasayang nangyari sa buhay namin.
Too much happiness can really kill you, not literally but fucking emotionally.
-----End-----
A/N: Yah! It's lame but if you wanna read more short stories, just keep scrolling.
Thank you!
