Andito ako ngayon sa university kung saan ko makikita si paulo, dito siya nag aaral, matagal ko ring hinintay ang pagkakataon na ito. Simula pa bata kami magkasama na kami ni paulo, at nangako siya sakin na kami hanggang sa huli. ano kaya magbabago samin ngayon? Hanggang ngayon kaya ay yun pa rin ang pangako na mapanghahawakan ko.
Pumasok ako sa isa sa mga room kung saan ang unang klase ko, naghanap ako ng bakanteng upuan at nakakita ako ng malapit sa bintana. Maya maya pa ay pumasok na ang isang babaeng maganda na teacher.
Ms. Aira: Good morning class ako si Ms Aira Gonzales, ako ang inyong magiging adviser for this school year sana ay magkaroon tayo ng harmonious at maayos na school year. So siyempre alam niyo na kung ano ang unang ginagawa para sa unang araw ng klase.
All students: Arghhhhhhh
Classmate 1: Ms Aira pwede bang pass na tayo sa ganyan college na tayo mam.
Ms. Aira : Mapa college elementary or High school kayo kailangan niyo magpakilala paano na lang kayo magkakaroon ng mga kaibigan dito sa school? Ok let's start with....
At inikot ng paningin niya ang buong classroom, nang bigla siyang tumigil at ngumiti sakin.
Ms. Aira : with you miss. Please stand up here in front and introduce yourself.
Nakaturo siya sakin , dahil sa gulat ko...
"Ako po miss?" with matching turo pa sa sarili ko.
Ms. Aira : Yes miss halika na rito at ng maumpisahan na ang ating first activity ngayong araw.
"sige po miss". At tumayo ako kahit kinakabahan na ako bago lang ako dito sa manila at sabi sakin marami daw masasama ang ugali rito.
"Magandang araw sa inyong lahat, ako si Krista Louise Reyes, 18 years old, you can call me Krista, ahm di ako talaga taga dito sa manila i am from cavite i choose to move here sa manila to study, i love baking and making music, kaya andito ako sa course na ito which is multimedia arts, and plan ko to take music as my forte sana magkasundo tayong lahat, hope to know all of you more yun lang and thank you."
After my speech ay nagpalakpakan lahat ng classmates ko.
Ms. Aira : very good Miss Reyes dapat ganyan full force kayo pag nagpapakilala. Krista you may take your seat.
And after sabihin ni Miss Aira yun ay umupo na ako.
The class went smooth, house rules lang ang pinagusapan and preparation para sa candidacy for classroom officers. We even met all our professors.
Lunch break
I choose to look for a spot na mejo tago for eating my lunch, I bought tapsilog parang nag crave ako. While I was taking my lunch a certain noise caught my attention maraming students especially girls ang nagkakagulo, pinipilit ko silipin pero andami nila at di ko makita. Nang makapasok na I saw 5 boys, and to my surprise kasama si Paulo sa mga lalaking pumasok.
School mate: Wahhhhhhh ang gagawapo naman talaga nila.
Schoolmate 2: totoo nga eh, wahhh kinikilig ako huhu
Tumayo ako para makita ako ni Paulo and he noticed me, pero imbis na matuwa siya ay nagsalubong ang mga kilay niya and he looked away. They even pass through me, inisip ko na lang na baka di lang talaga ako nakita ni Paulo.
Umupo na lang ako ulit para kumain.
Bakit nga kaya parang di natuwa si Paulo ng makita ako? At bakit sikat na sikat siya rito sa school na ito?
After class hours
After ng mga subjects namin, I decided to roam around the university, napakaganda ng school na ito, marami kang courses na pagpipilian, when I pass through a garden which is garden siguro ng agriculture ay nakita ko ang isang familiar face, isa siya sa mga kasama kanina ni Paulo and he looked devastated. Gusto ko siyang lapitan pero baka magkagulo bago lang ako dito sa school and i want a peaceful school year.
While I was walking pass the garden, nakita ko si paulo na nakaupo sa isang bench. At para bang meron siayng sinusulat na kanta with his guitar.
"Hi paulo kamusta ka na?, mukhang may bago kang kanta na sinusulat ha?" sabay upo katabi niya.
Paulo: Why are you here?
"Nag aaral ano ba ginagawa sa school?" Bakit parang ayaw ni paulo na makita ako? Bakit parang di siya natuwa?
Paulo: Dapat sa ibang school ka na lang di ka bagay dito.
"Pau? Ano bang problema bakit parang ayaw mong andito ako?" paiyak na tanong ko sa kanya pero pininpigilan ko lang.
Hindi sumagot si Paulo, he continued what he was doing. John Paulo is my childhood friend, since elementary magkasama na kami minsan nga siya ang gumagawa ng kanta ako naman ang kakanta, we are best of friends. We also became partners lalo na pag meron mga contest sa school na about sa music.
Before paulo answered, dumating ang apat na kasama niya kanina sa canteen. And a guy waved at me.
Paulo who is this girl? Sabi ng isang lalaki na matangkad and mukhang mayaman.
Paulo: She's a student here nagtatanong ng way bago ata.
And he glanced at his friends,
By the way hi, I am Justin this is Vester, Ken and Josh. We are the singing group here sa school. Bati ni Justin sakin.
"Hi I am Krista a freshman student" sige kung eto gusto mo Paulo sasakyan ko ang trip mo.
Vester: Hi Krista you seemed gloomy why? May friends ka na ba dito?
Ken: and parang nakita kita kanina sa canteen. You are eating alone.
"Ah yes wala pa akong kakilala dito sa school, meron man pero parang kinalimutan na niya ako" and I glanced at Paulo who still continue what he was doing. "Sige guys I have to go may class will start in a few hours and need ko pa mahanap yung room ko. Nice meeting you all." And I stood up and walked away.
Bakit parang ganun lang kadali kay paulo na kalimutan ang mga pinagsamahan namin?
YOU ARE READING
A Path To Destiny
FanfictionKrista, a girl who believes in fairy tales and happy endings, pushes to reach the man of her dreams, but what if that man chooses to leave for his dream, would she still continue to follow him or just let go for him to reach his dreams, even if it w...