H.D.O.R.K.

Vazgeçememek

2.BÖLÜM

Köşede,pencere kenarında otururken gördüm onu.Bir an vurulmuşa dönmüştüm ama bir yandan kendimle "sen ve aşk,güldürme beni" diye dalga geçiyordum.Harbi harbi aşık olmuştum kıza.Okulun ilk günü,2.ders,ilk görüşte...Sevdim hem de çok sevdim ama o bana bakmazdı ki,o beni sevmezdi ki.O,güzel,sportif bir hanım hanımcık;ben ise saçları ilkokul çağlarında çocukların saçı gibi 3 numaraya vurulmuş saf,içinde kötülüğü barındırmayan bir insan.Bunları biliyordum ama yine de sevmekten vazgeçemiyordum.

...

Sevgilisi mi varmış? Ne yapacaktım,şimdi ne olcaktı? Kafamda dönüp dolaşan aptalca sorular...Daha önce hiç kimseyi böylesine sevmemiştim.Seviyormuş,ikisi de birbirini seviyormuş.Ama ben yine de bırakmadım,ondan vazgeçemedim.Sabrettim.Üzüldüm.Ama en sonunda...

Yılbaşından 1 gün öncesiydi,sevgilisinden ayrılalı 1.5 ay olmuştu.Bir kutu,kutunun içinde...Aldı ve açmaya çalıştı ama evde açmasını söyledim,teşekkür etti ve kanka grubuyla okuldan eve gitti.1 gün boyunca yerimde duramıyordum,ne yapacağımı ne ediceğimi bilmiyordum.Neyse yılbaşından sonraki gün yani okul zamanı...Heyecan üst seviyede.Sınıftaydım,o da geldi ama hiçbirşey olmamış gibiydi,konuşmadık.Ve sonra...

Aradan 5 ay geçti ve biz hâlâ o günden beri bir tek kelime dahi konuşmamıştık,konuşamamıştım.Sadece sevdiğimi söyledim bunda abartacak ne vardı ki? Sevilmedim daha da kötüsü nefret etti benden.Ama ben hâlâ sevdim,vazgeçemedim.Ne zaman karşılaşsak,tesadüfen yan yana olsak benim bilerek yaptığımı düşünür ve benden daha çok nefret ederdi.Bu sefer başka biri hem de aynı yerde,pansiyonda,kaldığımız kişi.Çocuk benden 2 yaş büyük. "Ama ben yine de vazgeçmedim."