Countryhumans 2020 ^~^ {2021}

Uyandırma Seansı

  Sabah yine Azerbaycan'ın kapıdan seslenmesiyle uyandım.

Azerbaycan: Samsun¡ Kalk haydi¡

Ben: Peki, Azerbaycan'cığım... Kalkıyorum...

  Azerbaycan bana cevap vermedi. Sanırım yan odaya sesleniyordu.

Azerbaycan: Pakistan ablaaaaa¡

  Evet, yan odaya sesleniyordu. Bu kadar bağırdığını göre...

Azerbaycan: Tayland abla, kalk artık.

  Sessizce onu dinliyordum.

Azerbaycan: Doğu Türkistan abla, uyandın mı?

  Gerçekten çok şeker bir çocuk.

Azerbaycan: Çin abi¡ Sabah oldu, sabah¡

Azerbaycan'ın her sabah bu işi yapması güzel. Evdeki herkesi güne erken başlatıyor.

Azerbaycan: Kuzeeeeey Kooooreee aaaaabiiii¡ Sabaaaaah olduuuuu¡

  Azerbaycan gerçekten neşe kaynağı. O insana motivasyon veriyor.

Azerbaycan: Güney Kore abla, bak kalkmadan gitmiyorum.

  Azerbaycan'a kalkacağına dair söz verdim. Yattığım koltuktan kalkıp üstüme örttüğüm battaniyeyi katılıyorum.

Azerbaycan: Japonya abi¡ Japonya abi¡ Kalktın mı? Senin yerine ben kapıyı açarım bak?

  Hazırlanıp odadan çıktım. Koridorun sonuna doğru olan bir odanın kapısının önünde Azerbaycan'ı görüyorum ve yanına gidiyorum.

Ben: Azerbaycan? Günaydın.

Azerbaycan: Günaydın, Samsun abla. Bak bu Japonya abi yine uyanmıyor. Ona kapısını açmaya zahmet etmemesini, kapıyı benim de açabileceğimi söyledim. Ama o cevap bile vermedi.

Azerbaycan'ın yanına eğildim.

Ben: Gerçekten yorgun ve uyuyor olabilir.

Azerbaycan: Bu saate kadar niçin uyuyor?

Ben: Azerbaycan lütfen Japonya'yı rahatsız etme.

  Azerbaycan her zamanki gibi beni dinlemez ve içeri girer. Japonya yatağının üzerinde sessizce oturuyordu. Gözleri uykusuzluktan şişmiş gibiydi. Üzgün görünüyordu. Elinde bir fotoğraf vardı. Fotoğrafa bakıyordu.

Azerbaycan: Sana seslendim. Niçin cevap vermiyorsun? 

  Japonya bu soruya cevap vermedi.

Azerbaycan: Neye bakıyorsun, Japonya abi?
 
  Azerbaycan, Japonya'nın yanına gidip elindeki fotoğrafa baktı.

Azerbaycan: Ah, kedim ve onun 6 küçük yavrusu¡

  Şaşırdım. Bu eve geldiğimden beri bir kedi bile görmemiştim. Üstelik Azerbaycan 7 krediden bahsediyordu.

Ben: Kedin mi? Senin kedin mi var?

Azerbaycan: Eskiden vardı ama şimdi yok.

Ben: Peki, niçin?

Azerbacan: Türkiye ablam, onların yangında kaçtığını söyledi.

Ben: Yangında kaçmışlar mı? Anladım.

  Japonya'ya baktım.

Ben: Japonya, sorun nedir?

  Japonya kendini toparladı.

Japonya: Bir sorun yok. Haydi kahvaltıya inelim.

  Japonya yataktan kalktı.

Japonya: Bana bu fotoğrafı Türkiye ablan verdi.

Azerbaycan: Aaa... Türkiye ablam mı?

  Japonya "Evet" anlamında başını salladı ve bize döndü.

Japonya: Haydi¡

  Japonya yavaşça odadan çıktı. Biz de Azerbaycan ile onu takip ettik. Azerbaycan fotoğrafa sarıldı.

Azerbaycan: Kedimi çok özlüyorum.

Ben: Onu kaybetmeniz üzücü. Am bunun için daha fazla üzülme. Hayatın tadını çıkar.

Azerbaycan: Peki.

  Azerbaycan aniden koşmaya başladı. Nereye gittiğini anlamadım. Birazdan o seslenme seslerini duyduğumda Azerbaycan'a güldüm. Çok iyi niyetli bir çocuktu.

Azerbaycan: Türkiye ablacığım¡ Haydi ama abla¡ Kalktın mı?

  Türkiye kapıyı açtı.

Türkiye: Azerbaycan? A, o elindeki nedir?

  Odadan çıktım. Azerbaycan, Türkiye ile konuşuyordu. Türkiye yine çok uykusuz duruyordu.

Azerbaycan: Evde yangın çıkmadan önce kedim ile fotoğrafım.

  Türkiye derin düşüncelere daldı.

Türkiye: Yangın...a, evet...

  Azerbaycan heyecanla bağırdı ve Türkiye'yi bu düşüncelerden uyandırdı.

Azerbaycan: Aşağıya¡ Kahvaltıya¡

Türkiye:Peki...

  Türkiye ayağa kalktı ve yavaşça merdivenlerden indi.

Azerbaycan: Samsun¡

  Azerbaycan'ın bana seslenmesiyle irkildim.

Ben: Efendim Azerbaycan?

Azerbaycan: Niçin bekliyorsun? Haydi aşağıya inelim. Ingiltere abla ve Rusya abiyi uyandıracağım.

Ben: Bugün şaka yok, Azerbaycan. Dün olan kovalamacayı unutma.

Azerbaycan: Tamam. Bugün şaka... uhhh...

  Azerbaycan durdu. Gülümsedi. Bir yaramazlık yaptığını anlamıştım.

Azerbaycan: Rusya abi ve İngiltere abla kendileri uyansınlar. Hem Rusya abi dün çok yoruldu.

Ben: Acaba kim yordu?

  Azerbaycan güldü ve hızlı hızlı merdivenlerden indi.