Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Jungkook! Jungkook! Sonunda başardım." Ev arkadaşım Jimin'in küçük bir civciv gibi olduğu yerde zıplaması ve çıkarttığı tiz ses gözlerimi televizyonda yayınlanan ucuz komedi filminden ayırmamı sağlamıştı. Uzun süredir ekrana bakmaktan dolayı kızarmış ve tembelleşmiş olan gözlerimi ovaladığım sırada yüzünde kocaman bir gülümsemeyle yanıma koşuşturup nasıl sonunda bir gün ayarladığı hakkında bir şeyler söylüyordu.
Elinde tuttuğu telefonumun ekranını gözümün dibine soktuğunda yayıldığım koltukta geriye doğru ilerledim, verdiği ani tepkiler irkilmeme neden oluyordu. "Bak, bak! Sonunda mesaj attılar." Telefonun ekran parlaklığından daha fazla ışık saçan gülümsemesini yüzünden silmezken koca poposunu dizimin üzerine sabitlemişti bile.
Sıkıntı dolu bir nefesi dışarı bıraktım, görüş alanımın tam ortasına getirdiği telefonumu küçük elleri arasında alıp bir köşeye koydum. "Ne mesajı, ne diyorsun Jimin? Anlamıyorum hiçbir şey." Uyuşukça mırıldandığım sırada çatlayan sesim yeteri kadar su içmediğimi gösteriyordu. Bileğimin etrafına sarılı lastik tokayı parmak uçlarıma kadar getirip gözlerimi kapatan uzamış saçlarımı arkamda gelişigüzel toplayarak koltuktan doğruldum. Kuyruk sokumumda sızlamaya devam hafif ağrı, artık hareket etmem gerektiğini söylüyordu bana.
Jimin televizyonu kapatmak için ayağa kalktığı sırada sonunda neye sevindiğini açıklamaya başladı. "Hani birkaç ay önce yaptırmak istediğin dövme için bir salon bulmuştun ya." Ağır adımlarım beni mutfağa sürüklerken çocukluk arkadaşım Jimin, yavru bir ördek gibi peşimden geliyordu.
Koluma yaptırmak istediğim çiçeğin imgesi hafızamda belirdiğinde onu başımla onayladım. "Ben de sana o salondan randevu almanın imkansız olduğunu, Gangnamın en iyi dövme salonu olduğunu söylemiştim değil mi?" diyerek daha önce söylediklerimi ona hatırlattım. Henüz yeni yıkanmış bulaşıklar lavabonun kenarına düzenli bir şekilde dizilmişti. Sırayla yaptığımız ev işlerini bugün Jimin'in yaptığını zihnimin bir köşesine not ederek sorumluluğumu unutmamayı diledim. Bardaklardan birini alıp buzdolabından çıkarttığım suyu doldurmaya başladığımda Jimin'in gergin bakışlarını yakalamadan edemedim.
"Şey... Ben bundan sonra senin Instagram hesabından dövme salonunun hesabına mesaj attım ve cevap verdiler. Bugün boşluk olduğunu, gelebileceğini söylediler." Dudaklarıma henüz yeni götürdüğüm suyu geri püskürtmemek için kendimi tuttuğumda suyun soluk boruma kaçması daha fena olmuştu, durduramadığım şiddetli öksürükler boğazıma uğradığında Jimin endişeli bir şekilde sırtıma vurmaya başlamıştı. Öksürüklerim dindiğinde bir süreliğine nefes alamadığım için kızardığından emin olduğum yüzüme dikkatlice baktı ve yumuşakça sordu: "İyi misin? Bu kadar heyecanlanacağını bilmiyordum."
