-Malesef doktorlar çok uğraştı ama anneni de babanı da kurtaramadık Deniz . Başın sağ olsun...
O an başımdan kaynar sular döküldü. Ne yapacağımı bilemedim. Ağlasam mı, bağırsam mı ,çığlık atsam mı? Sadece ifadesiz bir şekilde polis amcanın yüzüne bakıyorum ,belki "şakaaaa annenler çok iyiler seni görmek istiyorlar" diyecek diye bekledim, ama demedi. O lanet cümleyi söylemedi . O lanet cümle ağzından dudaklarına dökülmedi.. "Neden ben ya neden ben , nedeeenn? " diye çığlık atıyorum . Bütün merkez beni dinliyor ve izliyor, benim bağırmaktan ses tellerim kopacak ve hala beni izliyorlar. Biliyorum ellerinden bir şey gelmeyecek ama... işte...
- Anne, anne, annemi gösterin bana LÜTFEEEENNN!!!
-Tamam Denizciğim ,önce lütfen sakin ol.
-Ya ben nasıl sakin olayım yaaaa, nasıllll? Benim burda kalbimden iki tane kocaman parça kopmuş ve siz benim burada sakin olmamı istiyorsuunuuuuz nasııl nasıl, nasıl, nasıl ?
Git gide daha da üzülüyor ve sinirleniyordum. Ateşimin çıktığını hissedebiliyordum bile, başım feci derecede ağrıyor ve dönüyordu .Ellerimin titremesini durduramıyordum veeee...
Sonrasını hatırlayamıyorum...
Gözlerimi yavaşça açtım .Kendimi çok yorgun hissediyorum sanki 1 ay uyumamışım gibi. Kolumda bir serum var ve bana televizyondan müzik açıp gitmişler ya inanamıyorum ben burada sinir krizi geçirmişim ,delilercesine ağlamışım ve bana burada şarkı açmışlar ya inanamıyorum şuan. Gözümden bir tane yaş aktı daha da akıtmak isterdim ama ağlamaktan gerçekten de göz pınarlarım kurumuş. Bir an aklıma polis amcanın söylediği o son söz geldi:
- Başın sağ olsun...
benim bu olaydan sonra başım sağ olamaz diye düşündüm.
Bilincim açıktı ama kimseyle konuşmak veya ayağa kalkmak istemiyordum ,sadece tavana bakmak ve düşünmek istiyordum.
Sadece düşünmek...
Yaklaşık 15 dakika sonra 3 tane doktor 1 tane de polis girdi içeri.
Bana şu anda gülümsüyorlar ama ben onlara yüz vermedim.
Ardından içeri Almanya' ya da yaşayan babaannem girdi. Gözleri ağlamaktan şişmiş ama benim daha da üzülmemem için gülmeye çalışıyor.
Bir anda bana koşarak sarıldı ve ağlamaya başladı bende kendimi tutamadım ve ikimiz yaklaşık 10 dakika kadar hıçkıra hıçkıra ağladık.
Beni daha da ağlatan ona sarıldığımda annemin kokusunu hissetmemdi , aynı parfümü kullanıyorlardı. Kulağıma eğildi ve şöyle dedi:
-Seni bu şekilde annen ve baban görseydi üzülmezler miydi?
Aynı bunu dedi. Ben daha da güçlü ağlamaya başladım. Ağlamamız bittikten sonra babaannem beni alıp bizim eve götürdü. Ben direk odama gittim ve yarın sabaha kadar odamdan çıkmadım.
Yarın sabaha kadar dememin sebebi, yarın sabahtan benden koparılmış ailemi görmeye gideceğim ve onları bir daha asla görmemek üzere uğurlayacağım.
Kısacası yarın ailemi toprağa vereceğim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüyadaysam Uyandır
Novela JuvenilBen Deniz. Her şey ben ergenlik çağındayken annemin ve babamın trajedik bir şekilde trafik kazasında ölümüyle başladı. O an, o dakika ve o saniyeden sonra benim hayatım tamamiyle değişti ve bir daha da eskisi gibi olmadı. Yeri geldi bu değişimimin i...
