De negentienjarige Imogen is de dochter van een invloedrijke en steenrijke zakenman. Ze wist dat niet alles waar hij zich mee bezig hield precies volgens de regels ging, maar ze heeft zich nooit bemoeit met zijn zaken. Daar was dan ook nooit een red...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Een halve week is voorbij gegaan sinds de dag dat ik met Adam naar het kantoor ben gegaan. Ik ben alleen maar druk geweest met mijn studie en heb nauwelijks tijd gehad voor iets anders. Stiekem was ik daar blij mee, want op deze manier had ik geen smoes nodig om Adam te ontwijken.
Sinds zijn zoensessie met Amelie, heb ik geen woord meer tegen hem gezegd. Ik wist dat er wat tussen hen speelde, maar het zo voor me te zien, maakte me misselijk.
Ik wil helemaal niet dat er iets tussen hen speelt, alsof ik Adam voor mezelf wil hebben.
Die gedachte is belachelijk. Het zal nooit wat worden tussen ons. Ik wíl niet eens dat het wat gaat woorden. Adam is het soort jongen dat je na een paar weken zat is en weer doorgaat met zijn leven. Ik weet dat als ik toe ga geven, ik niet zomaar door kan gaan nadat het klaar is. Ik ken mezelf zo onderhand wel.
Darius heb ik niets verteld van wat er op het kantoor gebeurd is. Ten minste, niet de waarheid. Toen hij verbaasd was dat ik zo vroeg thuis was afgelopen dinsdag, loog ik dat we ruzie hadden. Dat verklaart voor hem meteen dat ik hem niet onder ogen durf te komen.
Maar nu is het vrijdagavond en kan ik mijn studie niet meer als excuus gebruiken om op mijn kamer te blijven. Daarom heb ik me samen met Darius in de woonkamer beneden gepositioneerd. Voor ons staan twee flessen wijn die we stiekem uit de kelder hebben gestolen.
'Laten we uitgaan,' zegt Darius ineens.
Zijn grote ogen kijken me vol van enthousiasme aan.
Ik rimpel mijn neus en werp een blik op mijn kleding. Ik draag een confortable pyjama en heb geen zin om me in strakke uitgaanskleding te wurmen.
'Geen zin,' murmel ik vermoeid. Ik kijk Darius smekend aan, maar hij is vastbesloten me over te halen. Ik kreun geïrriteerd. 'Kunnen we hier niet gewoon dronken worden en een film kijken?'
'Imogen, je bént al dronken,' giechelt Darius hoog, een geluid dat me doet lachen.
Darius kan beter tegen drank dan ik, maar ook hij is na een paar glazen wel dronken. Zijn stem wordt altijd grappig hoog en zijn zinnen onsamenhangend. Niet dat ik het recht heb hem daar om uit te lachen.
Ik snuif. 'Nietes,' ga ik tegen hem in.
Het blijft een seconde stil, maar dan barsten we beiden in lachen uit. Ik klap dubbel en grijp naar mijn buik, die protesteert tegen de plotselinge lachbui.
'Maar ik heb geen zin in zo'n saaie romantische comedy die jij altijd wilt kijken,' gaat hij ineens verder op het vorige gespreksonderwerp.
'Dan kijken we een onrealistische actiefilm die jij leuk vindt,' stel ik smekend voor.
Hij schudt pruilend zijn hoofd. 'Ik wil helemaal geen film kijken. Ik wil uitgaan en drinken en dansen en zingen en-'
'O hemel,' kreunt ineens een welbekende stem in de deuropening.
