Ben hep acı'nın bir şekilde insanları güçlü bir şekilde ayakta tuttuğuna inanırım. kimi yaşarken olduğunu söylesede yine bir şekilde devam ediyor hayatına..
Ve bugün hic beklemediğim bir anda gülerken bir anda donuk kalan suratımın benimle birlikte etrafımdakilerin de farkettiğini bunu açıklama gibi bir niyette olmadığım için susma taraftarına bürünmüştüm.
Söylerlerdi inanamazdım.. Gülerken dolan gözlerim, yürürken dengesizliğim gerçektende yaşamak gerekiyormuş anlamak için... acının etkilerini.
Akşam iş çıkışı bindiğim otobüste kulaklıklarımla uğraşırken karşıma 3 genç geçti biri beni gözüne kestirmiş olmalı çünkü ne zaman baksam bir şekilde dikkatimi çekmek için uğraşıyordu ve nerden baksam 15-16 yaşında ve dünyanın belkide en yakışıklı çocuğu olacaktı. o öyle masum masum bakarken tebessüm ederek el salladım inerken öyle mutlu oldu ki elindeki kaykayını bırakıp hızlıca otobüs'ün peşinden geldi onu öyle görünce doldu yine gözlerim ufacık bir tebessümdü onu mutlu eden.. saçlarım dağılmış gözlerim akmış bir şekilde indim otobüsten havanın mayhoş rüzgarıyla yürümeye çalışıyordum toparladığım onca şey oldu bunuda toparlarım diye düşünürken, aslında nasıl toparladığımı hatırlamayışım yani buna cesaretimin olmadığı gerçeği vuruyor yüzüme sizlerde böylemisiniz? ben yeterince dipleri kazıyorum gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir kadının sesi
فكاهةbir hikaye olmaktan çok, yaşanılan bir anı gibi.. daha az dizeler daha çok öğütler.
