Oliver WOLF Geçmiş Gelecekte Sekillenicek

hersey ortaya çıkacak

Sigarami yakıp uzaklara bakarken en yakın arkadaşım steven omzuma dokunarak "kardeşim bugün babanın ölüm yıldönümü degilmiydi?
Sadece kafamı sallayarak cevap verdim
"Peki neler olduğunu biliyomusun yani... babanın nasıl... öldüğünü..."

"Sadece bildiklerim;

(01.14.2005)
"Sinemadaydik ben annem babam ve daha doğmamis olan ıssac...Babamin telefonu çaldı arayan sanırım dedemdi  çok kısa ama herşeyi başlatan telefon görüşmesi "mezarlığın oraya gel... BASLADI" ve büyük bir kükreme sesi.

Hızlıca sınamadan çıktık babam arabayı çalıştırdı ve çok hızlı bir şekilde sürmeye başladı buna sasirmistim çünkü arabada ben varken bu kadar hızlı sürmezdi ve arabada tartışmazlardi tartışmanin sebebi ise mezarlığa anneminde gitmek istemesiydi o sırada camdan baktığımda hiç bu kadar hızlı koşan insanlar görmemiştim annem ısrarla ;
"Bende seninle gelicem seni yanlız bırakmak istemiyorum "

"Oliver'la beraber evimizde daha güvende olursunuz"ve fisildiyarak elini annemin karnına koydu "Issac içinde daha güvenli olur" ikiside çok tedirgindi.

"Haklisin,ailelerimizin de işin içinde olduğu durumda  bir tek biz dışarıda  kaldık"

Babam bizi hemen eve bıraktı ve annemin kapısını açarak onu sanki hiç gormicekmis gibi sarıldı kokusunu doya doya içine çekti ve benide kucağına alıp simsiki sarılıp öptü sanki bir daha hiç gorüsmicekmisiz gibi.
Babam arabaya binerken ben ve annem ağlıyorduk

Hickiriklarim arasında "annecim babam nereye gidiyor"

"Kahraman olmaya"

Daha sonra eve girdik annem beni odama soktu ve kapıyı kilitledi annem içeriye geçince anlamadığım dilde birkaç şey söyledi ve camdan baktığımda evimizin etrafında bi kalkan gibi mavi bir sey belirdi daha önce hiç böyle bisey görmedim sinek pencereye doğru gelirken mavi kalkana gelince birden alev aldi sanki onu oraya sokmayan atesli bir koruyucu zirh vardi o gece nasil uyudugumu hatirlamiyorum uyandigimda  hemen annem ve babamın odasına gittim annem yatakta ağlıyordu babam ise ortalıkta yoktu o an anlamıştım kötü bisiler olduğunu anneme sormaya kalmadan beni görünce göz yaşlarını silip hemen elimden tutarak beni karsi komsu anderson ailesinin evine birak daha gelmedi komsumuz da beni yetimhaneye birakip bir daha gormeye gelmedi sanirim benim ailem dedigim herkes beni birakipda terk ediyor   

"Ben bu kadar biliyorum devamını nasıl öğrenicez"

"O aileden başka birileri var mi halan, teyzen, enisten "

"Üvey annemden öğrendiğim kadarıyla bir teyzem var... belki bize birkaç şey  anlatabilir" 

"Peki teyzenin nerde nerde olduğunu biliyomusun"

"Iki kasaba ötede bi akil hastanesinde yatıyor "
"O zaman yarın ilk işimiz teyzeni bulmak"

Kafamı salladım ve birlikte eve döndük.Yastığa kafamı koyduğum gibi uyudum bugun bayağı üzülmüştüm. Okuldan sonra uçurumun kenarındaki mezarlığa gidip saatlerce denizi izlemiştim yanimda steven yoktu yalnızdım ve tek düşündüğüm şey o gun ben uyuduktan sonra anneme,babama ve ısaccak'e n'olduğuydu

Steven'in evime kadar gelip beni bir bardak soğuk suyla uyandırmadan önce herşey çok güzeldi mesala... uyuyordum
"Birkez de beni normal bir şekilde uyandirsan bak evime kadar geliyorsun tamam artık anahtar sende de var onada tamam ama soğuk suyla uyandırmaktan vazgeç artık"
Ben Sitemle söylenirken o çoktan kahvaltı masasina oturmuş yemeye baslamisti üvey annem her zamanki gibi kahvaltiyi hazırlayıp çıkmıştı.