Εκείνος...~One Shot with Harry Styles

Εκείνος..

Εκείνος. Μόνο εκείνος. Ο Harry της είχε απομείνει μονάχα. Και τώρα πήρε και αυτός την αγάπη του από εκείνην. Γονείς ποτέ δεν γνώρισε, πραγματικούς φίλους ποτέ δεν είχε. Μόνο εκείνος ήταν το στήριγμα της, και τώρα, έφυγε και αυτός. Της είπε πως δεν είναι αρκετή για εκείνον και έφυγε.

«Γιατί; Γιατί δεν είμαι αρκετή για κανένα;» σκεφτόταν συνεχώς. Δάκρυα δεν έτρεχαν από τα μάτια της, μα πονούσε. Πονούσε πολύ. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει πια σωστά;

Παραμονή πρωτοχρονιάς, μόνη της πάλι. Δεν ήξερε τι να κάνει. Είχε μόλις ξημερώσει, και εκείνη δεν είχε κλείσει μάτι. Δεν μπορούσε. Μία εβδομάδα τον σκεφτόταν, δεν άντεχε χωρίς εκείνον. Ούτε όμως είχε το θάρρος θα του ζητήσει τα ρέστα. Ποτέ δεν θα έλεγε κάτι που θα τον πλήγωνε. Απλά τον αγαπούσε. Ποτέ δεν μετάνιωσε για την αγάπη της. Και πάντα θα τον δεχόταν πίσω, έστω και για λίγο. Το κινητό της χτύπησε, η καρδιά της άρχισε να πηγαίνει γρήγορα. Μήπως ήταν εκείνος;

Έλπιζε για ένα τηλεφώνημα του, μα όχι. Δεν ήταν εκείνος. Ήταν το αφεντικό της από την δουλειά.

«Γεια σου αγάπη μου, χρόνια πολλά.» είπε χαρούμενα η αφεντικίνα της.

«Γεια σας, επίσης.» απάντησε η Ariel άψυχα.

«Θα ήθελα να μάθω αν μπορείς να έρθεις σήμερα στο ζαχαροπλαστείο. Θέλω να μείνει ανοιχτό μέχρι τις 1 αν γίνεται. Μπορείς;» Αυτό σήμαινε ότι θα έκανε αλλαγή του χρόνου μόνη της. «Ότι καλύτερο.» σκέφτηκε ειρωνικά και μειδίασε.

«Φυσικά. Τέσσερις το απόγευμα θα είμαι εκεί.» το ήξερε ότι θα την έπαιρνε για κάτι τέτοιο. Κανείς δεν θα την έπαιρνε άσκοπα, μόνο και μόνο για να της ευχηθεί ένα ‘’Χρόνια πολλά.’’  

Έκλεισε το τηλέφωνο και έκατσε στον μαύρο καναπέ της. Ένα ειρωνικό γέλιο της ξέφυγε, καθώς σκεφτόταν ότι αυτό το χρώμα ήταν προορισμένο για κείνη. Καλά λοιπόν έκανε και το πήρε μαύρο. Μετά από κανένα μισάωρο, είχε πάει 8 η ώρα, και δεν ήξερε τι να κάνει. Όλες οι μέρες της έτσι ήταν. Οι τελευταίες τουλάχιστον. Πήρε το laptop της από το δωμάτιο της και το άνοιξε για να μπει να κοιτάξει της ιστοσελίδες. Ήταν κάτι που έκανε συχνά, την τελευταία εβδομάδα ακόμη συχνότερα.

Δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα, μα είχε πάει ήδη μία το μεσημέρι. Έκλεισε τον υπολογιστή και μπήκε να κάνει μπάνιο. Έπρεπε να ήταν καθαρή για την δουλειά. Τουλάχιστον έτσι έλεγαν οι αρχές της.

Το μπάνιο δεν φάνηκε να την χαλάρωσε ιδιαίτερα, αφού τίποτα δεν την χαλάρωνε τελευταία. Ντύθηκε λυτά για την δουλειά, όπως πάντα, μα ήταν ακόμη δύο η ώρα.