Not This Time

Chapter 3

HELLO! Ito na po ang 3rd chapter ng story ko at sana magustuhan niyo ito. Hehe, kung may mapapansin kayong mali diyan, sorry po kasi wala akong time na iedit yun. HAHA :D

Ciao!

************************************************************************************************************

*After 5 hours*

"F*ck off, b*tch! I don't love you!" sigaw ni James sa akin. What's happening?! Bakit ganito siya kung magsalita?! Nandito kami sa school cafeteria, sa harap ng mga tao.

Nilapitan ko siya, at halos lumuwa na ang mga mata ko sa kakaiyak. What's this?! 

"J-James! What are you talking about?!" nagawa ko pang magtanong sa kanya.  Tumingin ako sa buong paligid ko. Tumatawa lahat ng tao habang pinagbabato ako ng kung anu-ano.

Anong nangyayari dito?! Bakit ginagawa nila ito?! Akala ko ba, mahal niya ako? Is he......Is he just- No. Hindi yun maaari. 

James is not using me and I know that. Mahal na mahal niya ako.

"You know what I'm talking about,Chauntel. We are over! Again, WE.ARE.OVER!" sigaw niya sa akin.   Parang tinutusok-tusok ng screw driver yung puso ko sa sobrang sakit.  Is this a dream?!

"Diba sabi mo....mahal mo ako?!" I managed to ask  between sobs. Mauubusan ata ako ngayon ng luha. 

"I don't mean it, Chauntel. Now leave! I don't want you anymore! I.DON'T.LOVE.YOU!" NO!

Napadilat ako bigla nang biglang gumagalaw ang bagay na ginawa kong unan. Phew. Isa lang pala yung panaginip.

Ang pangit ng panaginip ko......isang .....bangungot, to be exact. Napaisip tuloy ako tungkol kay James. Magagawa ba niya ang ginawa niya sa aking panaginip?

Magagawa ba niyang saktan ako? Magagawa ba niyang ipagpalit ako sa ibang babae? Sa tingin ko, oo. Isa lang akong ordinaryong babae na binubully. In other words, isa lang akong plain and boring girl.

No,no,no. Stop thinking about it,Chauntel. Hinding-hindi yan mangyayari.

Nagdesisyon akong matulog ulit para kalimutan ang tungkol sa panaginip na'yon. I rested my head on something and made my self comfortable again. Naku, gumalaw na naman ang unan ko.

Hinila ko ang unan ko habang nakapikit. Bakit gumagalaw ito? At bakit ang lambot ng unan ko? Hinila ko ulit ang part ng unan na malambot.

"OWW!" boses ng isang lalaki ang sumigaw. Ang boses na yun ay parang nanggagaling sa itaas ng ulo ko. Hindi ko binitawan ang 'unan' ko. Hinila ko ulit iyon but this time, with force.

"OWW! Chauntel, what the hell?!" Aba, marunong na palang magreklamo ang mga unan?! At alam pa nito ang pangalan ko! Bilib na talaga ako sa teknolohiya! Umayos ako sa aking pagkakaupo at nagstretching muna tapos tumingin sa right side ko.

Paglingon ko, nakita ko na lang si Xander na nakahawak sa ulo niya. "You alright?" tanong ko. Masakit ba ang ulo niya?

"Of course not! Bakit mo ba hinila ang buhok ko? Was that a 'thank you'? Then fine, you're NOT welcome!" kunot noong sabi nito. "What are you talking about?"

"I let  you sleep in my arms for 5 hours and this is how you pay back?"

Loading......loading....loading.

Loading....

Loading....

Ahhhh! Siya pala ang inakala kong unan! Aish. Akala ko pa man nagsasalita ang unan ko. "Hala, I'm sorry Xander. Akala ko kasi nagsasalita yung unan ko,hehehhe peace," nagpeace sign ako sa kanya.