De BuurtPolitie -Hopen of Dromen?-

Hoofdstuk 37

Tineke's Pov.

"Dat jullie liefde voor elkaar gemeend is!" Koen glimlachte en drukte mij nog harder bij zich. "Dus, dan wens ik jullie nog veel geluk samen"! "Zeker dade!" zei Koen. Ik glimlachte. "En ik hoop voor u mevrouw dat dat nooit meer gebeurd!" Ik hoop het ook! zei ik. "Doei!" zei de dokter en ze gaf ons een hand. Ik en Koen staptten naar buiten.Toen we buiten stonden , wist ik niet wat ik zag. Iedereen stond er. Van Lieze tot de commisaris. Ik sloeg mijn hand voor mijn hand van blijdschap. De chef kwam bij mij. "Tineke , zo goed dat jij genezen bent ! en ik moet jou nog iets zeggen. Deze drie mensen" hij wees naar koen , eric en brigitte. "Hebben gezorgd dat jij voor oudjaar weg mocht uit het ziekenhuis , ze kwamen zelfs bij mij op het kantoor." Ik glimlachte en onderdrukte een traan die wou ontsnappen. " En we hebben een feest georganiseerd voor ons voor morgenavond." zei brigitte rap. Nu kon ik me niet meer inhouden. Ik begon te wenen en nam Brigitte in de omhelzing. "Ooh meisje toch ,dat si allemaal graag gedaan hoor !" zei Brigitte die intussen ook een traantje wegpinkte. Toen ik Brigitte loste wende ik me tot Lieze. Ze kwam bij mij en gaf me direct een knuffel."Tineke , dank je voormijn leven te redden!"."Das graag gedaan hoor." Toen ze lostte Trok Koen me naar hem en gaf me ook een knuffel. " Als zij jou mogen knuffelen , ike ook" Zei hij lachend. 'Tuurlijk!" antwoorde ik. Toen kustte hij mij en direct begon iedereen te klappen. Dan gingen we naar een restaurantje met ons allen.

Kweet ,oudjaar is al lang voorbij maar ik vond het leuk om nog daarover te doen!:)