fake loser || yizhan

Bölüm 6 - YİBO ŞEREFSİZLİK YAPIYOR

Ortam gergin bir havaya bürünmüştü. Xiao Zhan durumu fark edip hemen el attı.

"Eeeeh... Çocuklar tartışmayın. Yubin, yemek yediniz mi?" Gülümseyerek gizlice kaş göz yaptı arkadaşına.Yubin gruptaki en ağırbaşlı ve sakin kişilik olduğu için Xiao Zhan onu çok severdi. Ne zaman yardıma ihtiyacı olsa Yubin sorgulamadan yapar ve aralarını yatıştırırdı.Üstelik neden niçin diyerek baskı yapmaz, karşısındaki kişi anlatırsa dinlerdi.

Cheng ise çok sinirli, kıskanç ve fevri biriydi. Onu dengelemek için ciddi uğraşlar veriyorlardı. Ama her şeye rağmen en güvenilir kişi de oydu. Dürüsttü, güçlüydü, lafnı kimseden esirgemezdi. Sırtınızı yaslayabileceğiniz biriydi ve sizi asla sırtınızdan bıçaklamayacağına emin olurdunuz.

Jili grubun komik, narin, zeki çocuğuydu. Ders notları hep yüksek olur, sınavlardan önce tüm gruba ders çalıştırırdı. Her şeyi çabucak kavrar, başkalarına da güzel aktarırdı. Acil durum pimi gibi bir şeydi onlar için. Okul tarafından da oldukça sevilirdi.

Xiao Zhan arkadaş canlısı, komik, sinirli, zeki, bazen aptal, bazen kusursuz... her şeyden biraz alan bir kişilikti. O yüzden sık sık dengesiz olduğunu söylerlerdi. Aslında dengesiz değil sadece karşısındaki kişiye göre şekillenen biriydi.

Sonuçta karşısında sessiz sakin biri varsa onu bastırmak için çok güçlü bir kişilik olamazdı. Ona göre o da ağırbaşlı bir hale bürünüyordu. Karşısında sinirli, sert ve baskın bir kişilik varsa bu kez o da aynısından oluyordu, asla kendini ezdirmezdi. Duruma göre şekillenen biri olduğu için kendini bukalemun olarak tanımlayabilirdi ama dengesiz değildi. Durduk yere duygu değişimleri yaşamazdı.

Yubin olayı anlayıp Cheng'in kolunu tuttu. "Hayır yemedik daha... Siz meşgulsünüz sanırım, daha sonra anlatırsın bize. Biz gidelim. Hadi Cheng-ge."

Cheng o sırada Yibo'yla göz temasını kesmiyor, bir şey dese de bir güzel pataklasam diye düşünüyordu. Evet... Cheng okulda kavgalarıyla bilinirdi çünkü birinin nefes alması bile onun sinirlenmesi için yeterli bir sebepti. Normalde Yibo tek olsa çoktan ağzına yumruğu çakmıştı ama Zhan ile beraber olduğu için öyle kolayca yapamıyordu.

Arkadaşlarına saygısı vardı.

"Yubin. Bugün burada yiyelim. Masada boş yer var." Cheng kolunu Yubin'den kurtararak Zhan'ın yanına, Yibo'nun çaprazına oturdu. Yubin tedirgindi, olayın büyümesinden korkuyordu çünkü Xiao Zhan'ı tanıyordu ve "oturmayın" diyemeyeceğini biliyordu.

Jili de Zhan'ın suratından endişesini anlayabiliyordu bu yüzden olayı kendisi devraldı. "Cheng, biz ilerideki masaya oturacağız. Biliyorsun tanımadığım insanların yanında rahat olamıyorum. Hem... onların da bir işi varmış gibi duruyor."

Cheng bu masada istenmediğini net bir şekilde anladığından gözlerini devirdi. Yibo'ya bir kez daha baktığında bir süreliğine bakışmayı sürdürdüler.

Xiao Zhan bir Cheng'e, bir Yibo'ya bakıyordu. Hıh, meymenetsizlerin savaşı mı, ne bu?

Cheng sonunda tepsisini alıp ayağa kalktığında Zhan'a baktı. "Akşam sendeyim ona göre." Bu hesaplaşacağız demek oluyordu. Zhan iç çekerek başını salladı. Mecbur uğraşacaktı zaten. Eninde sonunda onların bir şeyleri çakacağını biliyordu.

Cheng gitmeden önce onun tepsisine bakıp kendi sosislerini ona aktardı. "Al, sen seversin bunları."

Xiao Zhan gergince gülümseyip reddetti. "Hayır hayır, gerek yok. Doydum ben. Sen ye."

"Saçmalama. Bunlarla doymayacağını biliyorum." Cheng azarlayıp masadan ayrıldığında Yibo'yu görmezden gelmişti. Xiao Zhan ise sonunda masanın boşalmasıyla rahat bir nefes verdi.