THAT THING

CHAPTER 1: STORY BEHIND

CHLOE

Napabalikwas ako nang bangon nung biglang mag ring ang phone ko. Ang lakas pa naman nang volume. Aisshhh, sino na naman kayang sumira nang tulog ko. Malilintikan talaga.

"Oh?"  sambit ko sa caller without knowing kung sino ang nasa linya.

"Huwag mo kong ma oh-oh jan, anong oras na We"  galit galitan na sambit nung caller.

Aisssh, siya lang pala. Si Crisselle, bestfriend ko. She used to call me We, shortcut daw nang Chloe. Ewan ko sa kanya, ang bansot nga pakinggan. Pero nasanay nalang ako.

"Eh bakit ba? Alam mo bang sinira mo ang tulog ko? Kung maka timing ka rin eeh noh? Tsk tsk" saad ko.

"Naku! Umiral na naman yang ugali mo. Tanghali na, baka nakakalimutan mong lunes ngayon at may pasok tayo"

O_O
Gulat ako nung narinig ko yun. Lunes na pala? Bago lang mag sabado aaah. Pero agad nawala ang gulat ko. Hindi ako nagulat dahil may pasok. Nagulat ako dahil ang dali lang lumipas nang araw.

"Oh eh ano naman kung lunes?" tugon ko sa kanya.

"Huwag mo sabihing hindi ka na naman papasok?" Siguradong namumula na naman yung ilong niya sa galit ngayon. Pffffttt. Para pa naman siyang si Rudolph the red nose reindeer ni Santa Claus tignan. HAHAHA

"Good thing you knew" walang emosyong sambit ko pagkatapos ay bumuntong hininga.

"Pag hindi ka na naman papasok ngayon, siguradong magagalit na naman si Ms. Lordon sayo. Alam mo bang sinabi niyang kapag hindi ka papasok ngayon ay ipapatawag niya ang parents mo?" mataas na litanya niya. Natigilan ako sa sinabi niya at muling bumuntong hininga.

"I don't have one.  You forgot, don't you?"

Hindi ko na narinig ang tugon niya malipas ang ilang minuto. Siguro ay nagulat din siya  dahil marahil ay nakalimutan niya na.

My parents are already dead. They died 6 years ago because of a car accident. Papunta sila sa work nun but then sad to say na namatay sila. I left all alone here in the house that they bought, its used to be our dreamhouse. Musmos pa ako nung time na yun. I'm just 12 years old at walang kamalay malay sa buhay.

Gusto nang tita ko na ampunin nalang ako but then I refused. I want to stay here in the house where my parents memories left. Hindi siya pumayag nung una pero wala siyang magawa, ayaw kong umalis kahit anong gawin niya. At dahil dun napag pasyahan niyang dalaw dalawin nalang ako araw-araw to check on me at hinahatiran niya rin ako nang iba't-ibang foods. Mayaman kami pero hindi gaanong mayaman, sabihin na natin na naka angat angat sa buhay. I can get what I want dahil sa perang itinira nang parents ko. Malaki ang perang nasa bank nila at ngayon ay na i transfer na sa akin. Malaki rin yun na kung tutuusin ay pwede nang pang gasto hanggang mamatay ako.

That day when they died how I wished na sana kasama nalang nila akong namatay nung time na yun. Hindi sana ako ganito, helpless, sad and lonely.

Pero dahil sa bestfriend ko ay hindi na masyadong malungkot ang buhay ko. She's always there when I need someone to talk to, kapag naaalala ko na mag isa nalang ako at sa tuwing itatry kung itigil na ang buhay ko.

Because of that incedent, ang dating cheerful na ako ay naging cold, ang dating thoughtful ay naging heartless, ang dating good girl ay naging badass and a bitch, at ang dating totoong tao ay naging great pretender.

"I'm so sorry We, I forgot. Sorry talaga, I didn't mean na ipaalala pa yung nangyari. Sorry, pwede mo na akong patayin ngayon" natawa ako sa naitugon niya. Hahaha I know na kinakabahan na siya ngayon pero okay lang naman. Hindi ko kayang magalit sa kanya.

"Its fine Criss, I know na resulta lang yan nang ka daldalan mo kaya kung anu ano nalang nasasabi mo. Hahaha" I said para hindi na siya gaanong kabahan.

"I'm so sorry talaga, hindi na mauulit to. Promise mamatay man lahat nang higad sa puno nila Aling Arsing"

Nakakatawa talaga tong babaeng to. Kung anu-ano lang ang sinasabi.

"Oo na, sigeh na papasok na ako ngayon. Sa room mo nalang ako hintayin"

"Papasok ka na talaga?" halatang excited siya base sa boses niya. Matagal na rin akong hindi pumapasok dahil trip ko lang.

"Oo, para matigil ka na sa kalilitanya diyan"

"Sigeh sigeh, hihintayin kita dito. Dalian mo, malapit na ang time ni Ms. Lordon"

"Okay"

Then I hang up para makapag bihis na.

I've really change at kay Crisselle ko lang naipapakita ang real side ko. Dahil siya lang ang taong nakakaintindi nang mga pinag daraanan ko.