Demon Angel

Chapter 10

Thea's POV

Umuwi ako kila best friend ng pagod. I don't know pero i feel so tired. I just want to sleep.

Of course medyo naalimpungatan ako nang biglang bumukas yung gate nila. But i remember, talaga palang automatic ang gate. Sensya lutang lang.

Nang makapasok ako sa pintuan. Malamang. Di naman pwedeng sa window ako dumaan.

Nagulat ako nang makapasok ako sa sala dahil nandun ang barkada at nanonood ng movie. Ata.  I'm not sure.

"I'm home" bored kong sabi sa kanila at nagdiretso na sa kusina. Nakita ko pang nagulat sila na para bang hindi nila ako naramdamang pumasok sa pinto.

I went directly to the refrigerator to get water. Nagsalin ako sa aking baso at dire diretsong tinungga lahat ng laman niyon at akmang magsasalin muli ako nang marinig ko ang boses ng lalaking palaging tumatakbo sa isipan ko.

I wonder if hindi siya napapagod katatakbo.

"Bakit ngayon ka lang?" nakataas ang kilay niyang tanong sa akin

"Kasi hindi kanina...? " pabalang kong sagot na dahilan ng mas lalong pagkunot ng kanyang noo.

"Stop being so pilosopo" naiiritang tanong niya

Aba zer kelan ka pa naging conyo?

"I'm not being pilosopo. I'm just stating the obvious"

Naiinis siyang umirap sa akin at lumapit sa akin. Habang ako naman ay dahan dahang napa atras sa may kitchen island. Iniharang niya ang magkabilang kamay sa aking gilid na dahilan kung bakit hindi ako ngayon maka alis sa kinatatayuan ko

"Where. The. Fuck. Did. You. Go?" mariing anya habang ako naman ay nanatiling nakatingin sa kanyang mapupula at perpektong mga labi

"It's none of your business" sabi ko rin at bahagya siyang itinulak upang makadaan ako ngunit mas lalo niya pang inilapit ang kanyang mukha sa akin at pinatibay ang kanyang braso na nakaharang ngayon sa akin

"Of course it is my business"

"As if you care" shit i sounded like a bitch na nagtatampo sa kanyang nobyo

"I care. I really care" malambing na sabi niya sa akin at nanatiling nakatitig sa aking mga mata ang kanyang mga matang parang nangungusap kapag tinitignan ka.

"Stop it. Please stop.. " mahinang sabi ko na batid kong narinig niya

"Stop? Stop what?" parang inosente niyang tanong habang nakatingin parin sa akin. Pilit hinuhuli ang aking titig

Ramdam kong kumakalabog ng husto ang aking traydor na puso. Ayoko ng nafi feel ko. I don't like this feeling. Cause i know it. I'm really familiar with it. And ayoko nang maranasan ngayon ang naranasan ko noon.

"Stop what you are doing" mahina ko paring dagdag

"Why would I stop? I'm not doing anything"

Tangina mo! Gusto kitang murahin. I don't want to fall for you again. I don't want to make you fall. Ayoko. Ayokong madamay kayo. Malaking gulo ang nangyayati ngayon sa buhay ko. Kaya hangga't maaari, proprotektahan ko kayo. Ngunit pano ko kayo proprotektahan kung ako na mismo ang nagpapahamak sa inyo?

Agad na nangilid ang luha sa aking mga mata.

"Just please let me go. I don't want to play with your game." tinatamad kong sabi at hindi ipinakita na nangingilid ang aking mga luha. Nagbabadyang tumulo

"Do you think I'm playing?" parang namanghang tanong niya sa akin at bahagyang lumayo

"Please. Just.... Kahit ngayon lang hayaan mo muna ako" gusto kong umiyak ngunit pinipigilan ko.