Chapter - 21

5.4K 1K 64
                                    

[Zawgyi]

{ေျပာင္းဆန္ယာဂုေပ်ာ့}

ေန႔ရက္ေတြကုန္ဆံုးသြားၿပီး ေအးစက္စက္ဆက္ဆံခံရမႈက တစ္လေက်ာ္သြားခဲ့သည္။ အဖိုးအိုယန္က ေန႔တိုင္းဖုန္းေခၚရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ဘယ္ဖုန္းေခၚတာကမွ အကိုင္မခံခဲ့ရ။ ကိစၥေတြက ထိုကဲ့သို႔သာဆက္ျဖစ္ေနၿပီး အဖိုးအိုယန္မွာ ပို၍ပို၍စိတ္ဓာတ္က်လာေတာ့သည္။

ယန္က်န္းေကာ္ လုပ္လိုက္တဲ့ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဖိုးအိုယန္ မေပ်ာ္နိုင္မွန္းသိေသာ္လည္း လင္ရႈယီနွင့္ရွန္ဖူမွာ သူစိတ္သက္သာရာရေစရန္ မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ႀကိဳးစားေနဆဲ။

ဒီရက္ေတြမွာ အဖိုးအိုယန္ ထိုအေၾကာင္း အမ်ားႀကီးစဥ္းစားခဲ့သည္။ အိမ္တစ္လံုးက သက္ရွိမဟုတ္ပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ အသက္ရွိသည္။ အိမ္တစ္လံုးေၾကာင့္ သူ႔သားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သံေယာဇဥ္ေတြကို သူျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ရင္ ေသသြားရင္ေတာင္ သူ႔မိန္းမနဲ႔ သူဘယ္ေတာ့မွမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္နိုင္မည္္မဟုတ္။ ယန္က်န္းေကာ္ရဲ႕အေမသာ သူငယ္ငယ္ေလးပဲရွိတုန္းက ဆံုးမသြားခဲ့ရင္ သူ႔အက်င့္စရိုက္ကလည္း ဒီလိုျဖစ္ေနမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ အဖိုးအိုယန္ ဆက္ေတြးေနခဲ့သည္။ ဒါေတြအကုန္လံုးက သူအေမမရွိဘဲႀကီးျပင္းလာရတာေၾကာင့္ပဲ။

ဒါေတြကိုေတြးၿပီးေနာက္ေတာ့ အိမ္ကိုဆက္ၿပီးဖက္တြယ္စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့။ သူ ေနရမယ့္နွစ္ေတြလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီအိမ္ကိုေရာင္းလိုက္ရင္ေတာင္ သူ႔ဇနီးသိပ္ၿပီးစိတ္ရွိမယ္လို႔ သူမထက္။

အဖိုးအိုယန္က ဒါကို နွစ္ညေလာက္စဥ္းစားေနခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေလ၏။ သူ အိမ္ကိုေရာင္းေတာ့မည္။ စားေသာက္ဆိုင္အတြက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕မူလအစီအစဥ္အတိုင္း လင္ရႈယီကိုေပးမည္။ ဒါက ယန္က်န္းေကာ္ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ကို သူ႔ဘာသာဆက္လုပ္ေနဖို႔ ဘာဆႏၵမွမရွိတာေၾကာင့္မဟုတ္။ သူသည္လည္း သူတို႔နဲ႔အတူေနဖို႔ အေဝးကိုေရႊ႕ေျပာင္းရန္ အစီအစဥ္မရွိ။ သူ အနီးနားကေနရာတစ္ခုကိုငွားမည္။ သစ္႐ြက္က သူ႔အျမစ္နားမွာပဲ အၿမဲတမ္းေႂကြက်တယ္ဆိုတဲ့စကားပံုလိုပင္ အခု အဖိုးအုိယန္က သူ႔ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကိုေရာက္ေနၿပီ။ သူ႔မွာ အျခားၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ဖို႔ အတြက္ ငယ္႐ြယ္ဖ်တ္လတ္မႈမ်ား က်န္ရွိ္မေနေတာ့။ သူ႔စားေသာက္ဆိုင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္သြားေနတာကိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆးၾကည့္ၿပီး သူ႔ဘဝရဲ႕က်န္ရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးေစေတာ့မည္။

I'm a Chef in the Modern Era [Myanmar Translation]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora