The Agony of Us[ON-GOING]

The Agony of Us

"Docccccccccccc!!!!!" mahabang sigaw ang narinig ko at napatakbo naman ako sa pinanggalingan non.

"Ano problema?!" tanong ko naman habang natataranta.

"Manganganak na po yung pasyente ninyo!" kinakabahang litanya ng pinaka close kong nurse dito.

"E bakit ka kinakabahan jan?! Hindi naman ikaw yung manganganak!" sagot ko sa kaniya habang inaayos ang lab coat at stethoscope ko.

"Doc,naman e!" sagot lang nito saakin.

"Bring her to the delivery room and wait for me there." I said at nagmadali nang magpalit ng scrub.

After how many hours, my shift was already finished. Kinuha ko na ang bag ko at inilock ang office pagkalabas. Dumaan muna ako sa station ng nurses at nagpaalam sa kanila.

I was wearing my exquisite smile while walking pass the other patients in the hospital.

Natapilok ako at napasigaw.

"Ay kike!" akala ko ay mababaltog na ako pero may nakasalo sa akin.

"Careful, doc." saad ng nakasalo saakin.

Napatulala naman ako sa mukha niya at napansing parang namumukhaan ko siya.

"Kit?" tanong ko.

"Wait, is that you Crissellea?" tanong din niya habang itinatayo na ako ng maayos.

"Yes, it's me!" nakangiting saad ko.

It's been years but it's still him whom who carries my heart.

But the question is, is it still me?

"Kumusta ka na?" tanong niya habang nakangiti sa akin.

"I'm okay, how about you?" tanong ko din kahit na halos lumabas na sa dibdib ko ang puso ko sa sobrang bilis sa pagtibok nito.

"Okay din naman, you've come this far now huh?" he asked again and I smiled at him.

"So, it really is true. The pain and agony that entered our relationship brought us to our own success." makahulugang aniya.

I can't even say a word!

"But maybe this time, we can be successful together. No pain and agony anymore." sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Maybe... we can do it.