Vampir Okulum #wattys2015

bölüm 4

ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜN BAŞLARINI BİRAZ DÜZELTTİM SONLARI AYNI UMARIM BEĞENİRSİNİZ :)

Ağlamaktan hissetmiyordum yanaklarımı.Yada korkudan bir şey hissetmiyordum.Bir insanın kendisinden korkması kadar kötü bir şey var mıdır ki bu hayatta.Ama ben korkuyordum, korkudan aynaya bakamıyordum.İstemediğim manzarayı görmek istemiyordum.Hayallerim vardı benim, liseyi bitirdikten sonra iyi bir üniversitede okumak.Ama bu hayallerim hiç bir zaman gerçekleşemeyecekti.Hayatım aksiyon filmine dönecekti .Savaşlar,kavgalar.Yada sadece ben öyle sanıyordum.Belkide tahmin ettiğim kadar kötü olmayacaktı , belkide her şey daha iyi olacaktı.Bir şans vermem lazımdı , hem aileme hemde kendime.Güçlü durup hayatın tadını çıkarmam lazımdı,yaşayan bir ölüyken hayat ne kadar yaşanılırsa artık.Cesaretime yenik düşüp aynaya bakmıştım tekrardan.Gözlerim kan çanağına dönmüştü.Ağlamaktan gözlerim suratım şişmişti.Aynalı dolabın çekmecesinden kapatıcıyı çıkarak yüzüme sürmeye başlamıştım.En azından bir şeyleri saklamayı başarıyordu.Yüzüme güzelce sürdükten sonra kızarıklığı azda olsa gidermiştim.Sonrada saçlarımı düzelterek üzerime düzgün kıyafetler geçirmiştim.Günlerce geçmeyen günün ardından okul zamanı gelmişti.Bu zaman boyunca ya bir gün,yada bir kaç gün çıkmıştım odadan.Çıktığım günlerde ise kimseye görünmeden ya banyo yapıyor yada bir şeyler atıştırıyordum.Üzerimi değiştirdikten sonra merdivenlerden yavaş yavaş inerek annemlerin yanına gitmiştim.Beni gördüklerinde istemeden de olsa yüzlerinde tebessüm oluşmuştu.Babam elinde ki gazetesini masaya koyarak konuşmaya başladı.

-İyi misin.

Kafamı olumlu anlamda salladıktan sonra sandalyemi çekerek oturmuştum.Sonrada yüzüme zorla bir gülümseme takarak konuşmaya başladım.

-İyiyim. 

Annem gamzelerini gösterecek şekilde gülümseme yaymıştı suratına.Annem tabağıma bir şeyler koyarken dalıp gidiyordum.Düşünüyordum,aklımdan çıkarmak istesem de çıkaramıyordum.Babam benim gerildiğimi anladığında beni güldürmek için elinden gelini yapıyordu.

-Annenle orada tanışmıştık .

Ve başarmıştı da.Yüzümde istemediğim bir tebessüm oluşmuştu.

-Kaç yıldır size yalvarıyordum.Bunu öğrenmek için.

Babam ağzına bir şeyler sokuşturduğun da ortamı istemeden de olsa germişti.

-Her şeyi zamanında öğrenirsin.

Annem ayağıyla babamın bacağına vurduğunda babam ne yaptığını anlayarak gözlerini büyütmüştü.

-Ben,ben çok özür dilerim.

Belkide günler sonra dişlerimi göstererek gülümsüyordum.

-Sorun yok,her şey zamanında güzel.

Babam son bir kez bana gülümsediğinde kahvaltısına devam etmişti.Buna annemde dahildi.Ben bir şey yemeyerek onları izliyordum.En sonunda dayanamayarak konuşmaya başladım.

-Orası tam olarak nasıl bir yer.

Babam konuşmadan önce anneme bakmıştı.Annem ise gülerek babama baktığında bakışlarını bana çevirerek konuşmaya başladı

-Farklı bir yer.Dört ay eğitimi var,ondan sonra okul.Oda arkadaşın oluyor.Senden üst sınıflar var birde.Ama korkma bizim zamanımızda o üst sınıflar çok tatlı kişilerdi.Eminim ki hala öyledir.

Umarım öyledir.Kahvaltımı annemin zoruyla yaptıktan sonra valizimi hazırlamak için odama gitmiştim.Bir valize kıyafetlerimi koyarken,diğer valize ise fotoğrafları ve lazım olacak eşyaları koyuyordum.Yarım saate sonra aşağı indiğimde annemle babam dışarıya çıkarak beni bekliyordu.Valizlerimi odanın kapısının önüne koyduğumda evde ki çalışanlardan biri arkamdan gelerek valizleri arabanın bagajına koymuştu.Babam benim için arabayı kendi sürecekti bugün.Dört saatlik bir yolun ardından okula gelerek arabayı park etmişti babam. Pencereden okula bakıyordum.Normal bir okula benzemiyordu , tuhaf bir havası vardı.Ve oldukça da kalabalıktı.Annemlerin zorlamasıyla arabadan indiğimde ayaklarım sanki beni geriye götürüyordu. Okula korku dolu gözlerimle bakarken annemin bana seslenmesiyle bakışlarımı okuldan çevirip anneme bakmıştım .