Prologue

12 3 0
                                    

For once ba na inisip mo na takasan na lang yung mga bagay na di mo kayang hawakan? Yung mga bagay na kahit gustong gusto mong ipaglaban ay unti-unting nadudulas sa 'yung mga kamay?

Yung gusto mo na lang mawala ng biglaan. Like you never exist. Para wala na yung sakit at lungkot na nararamdaman mo.

Bakit nga ba na iisip ng isang tao ang ganito? Sana kung may mapagsabihan siya. Sana kung may masasandalan siya sa oras na gusto na niyang sumuko. Sana kung may taong handa siyang damayan sa hira man o ligaya.
Sana kung meron na kahit pagod ka na may handang lumban para sayo.

Pero kasi hanggang sana na lang tayo. Hanggang doon lang tayo.

Sana.

In The  Right Time [Soon] Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon