Aiyana

~ 5 ~

Met trillende handen hield Aiyana haar boog gereed. Ze zou de witte mannen van achteren aanvallen, maar er zat geen beweging in haar. Als ze dit zou doen bestond de kans dat ze iemand vermoordde, een mens. En mensen waren geen dieren, dit was geen jacht.

Harde knallen schoten door de lucht heen, gevolgd door de kermen van degene die waren geraakt. Het was chaos. De gevechten waren op leven en dood. Er waren gewonden, zelfs doden.

De jagers en de gepensioneerden streden dapper. Alleen de indianenstam de Gavião maakte geen schijn van kans. De wapens van de witte mannen, Spanjaarden, waren beter, en de indianen waren niet voorbereid op een aanval.

'Stop!' gilde Aiyana zo hard als ze kon. Ze legde haar pijl en boog neer op de grond en rende naar haar gewonde stamleden toe. Bij eentje ging ze door haar knieen, en voorzichtig pakte ze zijn hand vast. Ze fluisterde een gebed terwijl de ademhaling steeds zwakker werd. Zodra Aiyana zag dat hij niet meer ademde, sloot ze zijn ogen en stak zijn speer naast hem in de grond. Langzaam kwam ze overeind. De wind blies haar haren naar achteren. Niemand had haar gil gehoord, niemand had genade. Aiyana voelde een steek in haar hart. Ze kon niet nóg langer toekijken hoe er gewonden vielen, doden. En met zoveel mogelijk kracht in haar stem riep ze een tweede keer. 'STOP!' Als teken ter overgave liep langzaam op de blanke mannen af met haar handen in het zicht. Hoewel ze heldhaftig met de schouders recht liep, stonden haar ogen vol doodsangst. In haar hoofd herhaalde ze voor zichzelf dat dit de juiste beslissing was, dat dit de enige manier was om haar stamleden te beschermen. En voor dit moment was het gelukt. De gevechten leken gepauzeerd. Iedereen keek in stilte toe naar wat ze deed.

Ineens werd ze van achter vastgegrepen in een wurging die niet werd aangezet. Met beide handen greep Aiyana naar de arm voor haar keel, maar dit persoon was vele malen sterker dan zij. Ze wilde tegenstribbelen, desalniettemin deed ze het niet, want de arm voor haar keel blokkeerde langzaam haar luchtwegen als ze het deed.

'Laat jullie wapens zakken! Anders gaat zij eraan!' riep één van de mannen. Hij sprak de taal van de indianen vloeiend. Iets dat Aiyana niet begreep. Waarom waren deze blanke mannen zo anders en konden ze toch de juiste taal spreken?

Niemand deed iets. Ze stonden te kijken naar Aiyana, niet wetende of ze haar moesten opofferen of juist redden. Zij was immers degene die naar de gevaarlijke, blanke mannen toe was gelopen met dit als risico.

Er werd iets van koud metaal tegen Aiyana's slaap gedrukt. In haar ooghoeken zag ze dat het net zo'n wapen was als waar de mannen net mee schoten, alleen dan kleiner. Haar ogen vulden zich met tranen en haar hart verkrampte samen. Zonder enige bevestiging had haar gevoel al gezegd wat er gebeuren ging. Ze wilde niet egoïstisch zijn, maar dolgraag wilde Aiyana dat iemand haar kwam redden uit de handen van de vijand. Ze wilde nog niet dood. Ze had nog een heel leven voor zich met haar man en ze kon nog zoveel leren van haar vader. Het was niet haar tijd om te gaan, het kón niet.

Haar stamleden kwamen in beweging. Langzaam legden ze hun wapens op de grond terwijl ze de vijanden recht aan bleven kijken.

Het wapen werd van Aiyana's slaap weggehaald, maar ze lieten haar niet los. Uit angst ademende ze snel in en uit, bijna hyperventileerde ze. Haar ogen schoten heen en weer en vroegen om hulp. Het feit was: niemand kon haar helpen. De Spanjaarden waren in het voordeel. Het zou leiden tot onnodig geweld. Er waren al genoeg doden en gewonden gevallen.

Uit het niets kwam één iemand schreeuwend aanrennen met een speer. Zijn gezicht stond op onweer. Hij haalde naar de blanke mannen uit. En toen zag Aiyana het. Het was haar vader!

Het geluid van een schot vulde de lucht.

De man die Aiyana vasthad, hield het pistool recht voor zich uit. Een klein beetje rook kwam van de pistool vandaan. Hij lachte minachtend. 'Domme indianen,' mompelde hij in zichzelf, wetende dat het indianenmeisje in zijn armen hem toch niet verstond. Alleen zijn tolk zou het voor haar kunnen vertalen.