Bir kaç ay önce başladığım ve devamını yazmakta olduğum EfYam hikâyesi. Sevdiğim bir arkadaş sayesinde cesaretimi topladım ve sizinle paylaşıyorum. Kalemim iyi olmayabilir fakat bu hikayeye kalbimi koymaya çalıştım. Umarım beğenirsiniz 🙏🌹🧚
⭐ Her...
Cengiz Erdenet bugün holding'de olanları duymuştu. Sinirlenip oğlunu arıyordu. Oğlunun ofiste ki öfkeli davranışlarına anlam veremiyordu. Ama ona da ulaşamıyordu. Adamlarına talimat verip, onun bulunması için hemen harekete geçirmesini emrediyordu.
O sırada telefonu çalmıştı. Arayan kim'di ?
~
Yamaç yolda Eda hanımı Efsun'un telefonundan arıyordu. Bir kaç kere çaldıktan sonra biri cevap vermişti.
- Eda : alo... Efsun ? Bir şey mi oldu ? - Yamaç : merhaba Eda hanım. Ben Yamaç... Yamaç Koçovalı. Efsun'un arkadaşı... Yani erkek arkadaşı... - Eda : buyrun Yamaç bey ? Neden Efsun'un telefonundan aradınız ? Bir sıkıntı mı oldu ? - Yamaç : Efsun'a ulaşamıyorum... En son sizinle konuşmuş... Nedenini öğrenmek istiyorum. - Eda : ben bir doktor olarak hastam hakkında bilgi veremem size Yamaç bey. Hem telefonu niye sizde... - Yamaç : bir saniye... Siz doktor musunuz ? - Eda : evet doktorum ve Efsun benim arkadaşım... - Yamaç şaşkınlıkla : Eda hanım. Bakın Efsun kayıp... Başına bir şey gelmiş olabilir. Çok endişeleniyorum... - Eda : biraz uzaklaşmak istemiş olamaz mı ? En son görüştüğümde bir hassas konu üzerine düşünmeye ihtiyacı vardı... - Yamaç : Eda hanım Efsun kaçırıldı. Telefonu yolun kenarındaydı. Sizce Efsun telefonunu atar mı ?! - Eda : ... ne ?! Bakın Yamaç bey siz en iyisi benim ofisime gelin. Orada konuşalım. Telefonda söylenecek konuşulacak konular değil. Efsun bana kızacak ama bu durumda sizden bir şey saklayamam. - Yamaç : hemen geliyorum. - Eda : size adresimi mesaj olarak Efsun'un telefonuna atıyorum. - Yamaç : teşekkür ederim.
~
Yamaç arabada titriyordu. Mahsun onunla konuşarak sakinleştirmeye çalışıyordu ama nafileydi.
Yamaç Efsun'u riske atmamak için polise ihbar etmemişti. Buna rağmen içi hiç rahat değil'di. Şimdi ise Efsun'un doktorla buluşma konusu vardı. Çok korkmaya başlamıştı...
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arık Efsun'a toast hazırlamıştı. Yukarıya çıkarak Efsun'un yanına oturmuştu.
- Efsun : boşuna hazırladın. Yemeyeceğim... - Arık : Efsun... Zümrüdüm bak hamilesin. Aç kalamazsın. Sana çocukken annem'in bize hazırladığı toast'lardan yaptım... - Efsun : beni ne kadar burada tutabilirsin ki ? Hem Yamaç beni burada bulur bunu hiç düşünmedin mi ? - Arık : o herifi ağzına alma ! Kendimi zor tutuyorum zaten... Onun nesini beğendin halen anlamıyorum... Ben seni severken sevmişken neden o herif... - Efsun : nedeni yok Arık. Sen beni nasıl nedensiz koşulsuz sevmişsen bende Yamaç'ı öyle seviyorum... - Arık : beni o adamı öldürmem için nedenler veriyorsun... - Efsun : Arık ! Lütfen... - Arık : hazırladığım toastları ye sen. Sen benimle kaldığın sürece o herifin başına bir şey gelmeyecek. Sadece seni istiyorum başka bir şey değil... - Efsun : aç değilim ! Hem ellerin bağlı... - Arık : beni dinlemiyorsun bile...
