Ne kadar da gariptir, hayat. Her şey bitti dediğin yerde bir rüya o rüyanın içinde saklanan hisler nasıl da kendini açığa çıkarır. Tüm nefretine ,öfkene rağmen gördüğün kısa bir kesit birkaç saatliğine nasıl da unutturuyor, dindiriyor kırgınlığını. Ta ki aklının sesini dinleyip, kalbine yenik düşmemek için çabaladığın o dakikalara kadar. Oysa ki bilse inatçı gururunu sadece sıcak bir gülüş, bir az güven ve ona olan hislerini anlatınca biteceğini. Ama olmuyor işte imkansız olması için elimizden geleni yapıp tek bir imkan beklemek, değil midir, zaten delilik?
