The Unchained Melody (Moonstone Series: 1)

Chapter 32

"Anak, open this door..." kanina ko pang hindi binubuksan ang pinto ko mag mula nang umakyat ako sa kuwarto at pag alis ni Kim. I just realized how painful it is, yung desisyon ko. Paano na?

Kakayanin ko ba?

I hugged my knees and placed my head on it while silently crying. I couldn't take it anymore, sobrang sakit. Wala akong magawa, Do I still deserve it? Tama ang tito ni Zar, I dont deserve him. Duwag ako, hindi ko kayang harapin ang responsibilidad.

"Anak please..." Mommy's still knocking on my door.

Hindi parin ako kumilos at hinayaan silang kumatok lang.

"Ysla baby... Come out now..." Napaangat ako ng ulo nang marinig ko ang bosee nya. Gosh! Ilang linggo narin na nakapatay ang phone ko.

May naramdaman akong kakaiba sakin nang muli kong marinig ang boses nya, pero hindi Ysla. You have to be strong, wag kang magpapatalo sa damdamin mo.

Nanginginig na tumayo ako dahan dahan na pumunta sa pintuan ko.

"Ysla baby, just wait up. Manang's getting the key." Natataranta akong umupo sa kama. I dont wanna see me like this!

"No! Dont ever do that, leave me alone! Ayokong makita ka!" I shouted, my voice are shaking too.

"Laraya anak, its Zar. What's the matter?" I heard mommy.

"Mommy please, ilabas nyo sya! Ayoko syang makita!"

"Ysla..."

Nanlaki ang mata ko nang unti unting bumukas ang pinto ko at iluwa noon sila Mommy at Dad pati narin si Manang. Tumayo ako at mabilis na tumakbo sa may gilid ng glass door sa balcony.

"Ysla anak..." Si daddy, nakikita ko ang pag aalala sa mukha nila. Especially Zar.

"No!!! Dont come near me!!" Natataranta kong sigaw nang sinubukan nyang lapitan ako. Kaya naman hinawakan ni dad si Zar at silang dalawa ni mommy ang lumapit sakin. Nakakunot lang ang noo nya nang nakalapit na sakin sila Dad.

"Anak... ano bang problema?" Niyakap ako ni mommy kaya wala na akong ibang nagawa kundi yumakap kay Mom.

Ang tanga tanga mo, Ysla.

"Sir please, its between me and Ysla. I need to talk to your daughter..." Nahimigan ko ang pagod na boses ni Zar. Kanina nakita ko rin ang lamig ng ekspresyon ni dad, I dont want him to blame Zar, its all on me.

"I told you dont break my daughter's heart, didn't I Walterson?" Hindi ko maiwasan matakot sa bosee ni Dad.

"Sir, Im sorry for making Ysla cried. Just please let me talk to her so I can understand her reasons." Humigpit ang yakap ko kay mommy.

"Ayoko... Daddy please ilabas nyo na sya. I dont want to talk to him." Saglit ko syang tiningnan at parang nagsusumamo ang mga mata nya.

"You heard her Walterson, leave her now."

"Sir please... K-kailangan ko pong makausap ang anak nyo..." hindi ko na magawang tumingin sakanya. Fuck, ang sakit...

"Yslavien, please talk to me. What's the matter baby?" Halos pabulong nya nanv sabi. Ang sakit sakit bakit kailangan ganito pa?

Please umalis ka naa...

Umalis ako sa pag kakayakap kay mommy at hinawakan ang braso ni Dad. Tumingin naman sya sakin na parang nagtatanong.

"Daddy please, take him outside. I-I d-dont wanna see h-him..." Unti unting umangat ang kamay ni Dad at pinunasan ang mga luha ko.

"Ysla no...." I heard Zar.