Her Şeye Rağmen

#1

''Zaman alıyor...

İyileşmek,unutmak zaman alıyor.''

-Tess Gerritsen

Emir'in vurulduğu haberini aldığım an dünyam başıma yıkılmıştı.Dizlerimin bağı çözülmüştü.Karşımda duran Koray ise bana şaşkınlıkla bakıyordu.

-Hadi Feriha diye yükseldi ve bir an için kendime geldim.Arabaya koştuk.Yol hiç bitmeyecek gibiydi.Aklımda ise türlü türlü düşünceler dönüyordu.Ya çok geç kalırsak? Ya onu kaybettiysek?Son zamanlarımız çok durgun ve küs geçiyordu.Lanet ''mutluluk oyununu'' neden sürdürüyorduk ki!Eğer ona bir şey olursa,ona son kez onu sevdiğimi bile söyleyememişken!kendimi asla affetmezdim.

Koray gaza bas diye bağırdım.Başım zonkluyordu.Koray ise hiç bir şey demiyordu.

Sonunda hastaneye gelebildik.Kendimi arabadan dışarıya attığım gibi koşmaya başladım.Kime,nereye gideceğimi bilmiyordum.Koray danışmadan Emir'in ameliyatta olduğunu öğrendi ve ameliyathanenin önüne gittik.Ünal Bey ve Aysun Hanım peşimizden gelmişti.

-Oğlumu görmek istiyorum.Hemde hemen.Koray beni ona götür!

-Biraz sakinleş Aysun abla.Emir iyi.Şu an ameliyatta.Bizde içeriden gelecek haberi bekliyoruz.

-Siz? Feriha yetmedi mi? Yetmedi mi oğluma yaptıkların!Bu kaçıncı hastanemiz Feriha!Bu kaçıncı bekleyişim.Yeter çık artık hayatımızdan.Oğlumun hayatından defol.

Aysun Hanıma karşı artık direncim kalmamıştı.Sabredemiyorum.

-AYSUN HANIM YETER!Artık cidden yeter.Bu iğnelemelerinizden bıktım usandım artık.Emir sizin oğlunuz ise benimde eşim.Hayat arkadaşım,o ölmedi.......

Sözlerimi tamamlayamıyordum.Gevelemeye çalışıyordum.Olmuyordu.Etraf neden bu kadar bulanıklaşmıştı?Yer kayıyordu sanki.Gerisi karanlık.

*******

Gözlerimi açtığımda olanları düşünmeye başladım.Emir vurulmuştu.Evet Emir'in yanında olmalıydım.Yerimden kalkmaya çalıştım ama başarılı olamadım.Neden bu kadar güçsüzdüm.Odaya hemşire girdi ve:

-Feriha Hanım sonunda uyandınız.Nasılsınız diyerek tansiyonumu ölçmek için hazırlandı.

-Ne uyuması? Ne tansiyonu?Kaç saat oldu ki?

-Dün geceden beri buradasınız.Önce bir baygınlık geçirdiniz.Sonra kendinize gelip ayağa kalkmaya çalıştınız ve tekrar bayıldınız.Doktor size sakinleştirici verilmesini uygun gördü ve onunda etkisiyle bütün gece uyudunuz.

-Peki ya Emir?Benim onu görmem gerek.

-Feriha Hanım sakin olun.Eşiniz ameliyattan çıktı.Bacağındaki kurşun çıkarıldı.Şimdi kendisi yoğun bakımda.

Tansiyon aletini kolumdan çıkararak:

-Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?Tansiyonunuz hala çok düşük.Lütfen yerinizden kalkmayın.Doktorunuzu çağıracağım.

Mecburen onayladım ve beklemeye başladım.Zaman asla geçmiyordu.

Biraz sonra doktor sonunda gelebilmişti.

-Feriha Hanım günaydın.

-Doktor bey bakın benim eşimi görmem gerek neden hala buradan kalkamıyorum anlamış değilim.İyiyim ben, sadece bi baygınlık geçirdim.