~Camp With The Popular Boy~

Hoofdstuk 24

POV Hayley

Ik word wakker gemaakt door een lach. Ik heb echt geen idee van wie de lach is, maar laat me gewoon slapen. Toch open ik mijn ogen om te kijken waar het vandaan komt. Ik schrik me kapot als ik mijn ogen open doe. Aiden ligt te lachen door waarschijnlijk filmpjes of foto's die hij op zijn telefoon ziet en ik lig letterlijk op hem, nou op zijn borst. Wat is er gister allemaal gebeurd, hoezo lig ik zo. Ik kijk weg van Aiden en staar naar het plafond. Ik begin diep na te denken. Nadat ik er lang over heb nagedacht weet ik allemaal weer wat er in de nacht is gebeurd.

Ik kijk weg van het plafond en begin weer naar de lachende Aiden te kijken. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht wanneer ik Aiden zijn kuiltjes zie. Het ziet er zo schattig uit, ik wil gewoon in zijn kuiltjes prikken. Dat is dan ook precies wat ik doe. Mijn handen til ik op en ga ermee richting zijn wangen. Als ik bij zijn wangen ben prik ik met mijn wijsvingers in zijn kuiltjes. Hij schrikt een beetje van mijn actie en laat zijn telefoon op het bed vallen. Hij herstelt zich snel en krijgt een grote glimlach op zijn gezicht waardoor zijn kuiltjes nog beter te zien zijn. Hij moet echt stoppen met te schattig zijn, ik kan dit niet aan. Hierdoor prik ik nog een keer in zijn kuiltjes.
"Lukt het?"
"Ja."
"Ik zie het."
Hij trekt een van zijn wenkbrauw op en lacht. Door zijn lach giechel ik een beetje maar stop meteen. Ik giechel. Dat heb ik nog nooit gedaan, het klinkt echt raar dus ik doe dat nooit meer.
"Wat?"
"Jij zit hier doodleuk in mijn kuiltjes te prikken. Gaat alles wel helemaal goed?"
"Ja ik kan er niks aan doen hoor. Jij bent hier degene met die kuiltjes die je zo schattig maken en ik er gewoon in moest prikken. Jongens die kuiltjes hebben is een zwakte voor mij. Ik wil gewoon in die schattig kuiltjes prikken oké."
Nadat ik dat gezegd heb schiet hij in de lach. Ik geef hem een tik op zijn schouder en zeg "Hey daar is niks grappigs aan."
"Sorry. Het is gewoon grappig hoe snel je het zei en dat je mijn dus leuk vind omdat ik kuiltjes heb."
"Hey ik zei niet dat ik je leuk vond. Ik zei dat ik je kuiltjes leuk vind."
"Nou bedankt."
"Hey altijd goede vrienden toch?" zeg ik met een pruillip.
"Beste vrienden."
"Ja beste vrienden."
Als deze zin mijn mond verlaten heeft voel ik me raar. Ik weet niet wat het is maar het is iets wat ik nog nooit gevoeld heb, denk ik.

"Aiden?"
"Mhm?"
"Kunnen we eigenlijk gaan eten ik heb honger."
"Jij altijd met je eten."
"Ik hou nou gewoon eenmaal van eten."
"Zo meteen ga ik mee eten. Ik lig namelijk best wel lekker," hij slaat zijn armen stevig om mij heen als hij dit zegt.
Ik sla mijn handen om hem heen en ga met mijn hoofd naar zijn nek. Ik begraaf mijn hoofd in zijn nek voor zover als dat kan. Ik sluit mijn ogen en zonder dat ik het weet val ik weer in slaap.

POV Aiden

Na nog even gelegen te hebben pak ik mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. 12:00. We zijn echt weer laat wakker geworden. Nou ook al liggen we hier en zijn we al even wakker is het nog steeds best laat. Ik kijk naar Hayley en zie dat ze haar ogen dicht heeft. Volgens mij is ze weer in slaap gevallen. Geen idee hoe dat kan, want net wilde ze nog graag eten. Daarom besluit ik maar om haar wakker te maken.
"Hayley wakker worden," fluister ik in haar oor.
Het helpt niet dus schud ik haar maar in de hoop dat ze wakker word. Na een paar keer geschut en in haar oor gefluisterd te hebben word ze wakker.
"Hè hè je bent eindelijk wakker."
"Was ik weer in slaap gevallen,"
"Jup."
We kijken elkaar aan en zeggen zoals gewoonlijk niks. We worden onderbroken door de maag van Hayley.
"Zo te horen heeft er hier iemand honger?"
"Jup kunnen we gaan eten."
"Ja."
"Yes!!"

Ze gaat van mij af en stapt het bed uit. Ze pakt haar vestje en doet die aan.
"Klaar."
"Ja."
"Weet je het zeker," zeg ik als ik naar haar voeten wijs.
"Ik heb niet eens schoenen meegenomen of slippers. Ik ben gewoon op mijn sokken hier naar toe gelopen dus dat kan ook beste wel terug."
"Nee dadelijk ga je in iets staan."
"Nee gebeurd vast niet."
Zonder naar haar te luisteren loop ik naar haar toe en til haar in bruidsstijl.
"Aiden. Zet me neer," gilt ze een beetje.
"Nope ik laat je niet op je sokken lopen dus stop met je eigen los te wurmen want het gaat je niet lukken."
"Nou," zegt ze en trekt daarna een pruillip.
"Ah zielig meisje," zeg ik lachend.
"Niet grappig."
"Nou heb je honger of niet."
Ze knikt overduidelijk ja.
"Nou niet klagen want dan kunnen we gaan."
Ze wilt iets zeggen maar doet haar mond dan weer dicht. Ik loop naar de deur en besef dan dat ik die niet open kan doen. Ik zet Hayley neer en doe de deur open. Ze wilt snel weglopen maar dat lukt haar niet, ik kan haar nog net bij haar heupen pakken. Ik til haar weer in bruidsstijl op.
"Wat ben je toch een klein kind Hayley."
"Hey! Ik wil gewoon niet getild worden."
"En ik wil niet dat je ergens in gaat staan en dan pijn krijgt."
"Dat is heel lief maar ik kan makkelijk zelf lopen en ik pas wel op hoor."
"Nope."
"Oké papa."
"Hey!"
"Ja wat, jij zegt dat ik me als een klein kind gedraag en jij tilt me op dus dan noem ik je gewoon papa."
"Oke dat is wel zo eerlijk."
"Dat dacht ik dus ook."