Sevdiğim şehiri geri de bırakıp kendimize yeni bir düzen kurmaya gidiyorduk.Saatlerdir uçakta hiç konuşmadan müzik dinleyerek bulutları izliyordum.
Sevdiğim şehiri çocukluğumun geçtiği şehri bırakmak benim için zor olmuştu.Şimdi kendinize yeni bir sayfa açıcaktık.Ve ben bunu hiç ama hiç istemiyordum.
Dakikalar sonra uçağın inişe geçiceğine dair anons yapıldı.Ve uçak piste iniş yaptı.
Uçaktan inerken bu şehre nasıl alışıcağımı düşünüyordum. En yakın arkadaşlarımın hepsi kaldı.
Annemin beni dürtmesiyle havalimanını tarayan gözlerimi anneme çevirdim.
"Kızım iki saattir nereye bakıyorsun araba bizi bekliyor haydi" başımı onaylayarak annemin peşine düştüm.
Arabaya valizleri yerleştirdikten sonra yola koyulduk.Yeni evimize doğru...
◇◇◇
Saatler sonra iki katlı kibar bir evin önünde durduk.Ev çok güzeldi.
Ama eski evimizin yerini dolduramazdı.
Ben evi süzüp düşüncelere dalarken annem içeri girmiş valizleri taşıyordu. Ben de daha fazla ayakta dikilmeyip anneme valizleri taşımasında yardım ettim.
Babamı çok yakın bir zamanda kaybettik.Annem bir süre kendi toparlayamadı bense acımı tek yaşayıp anneme destek oldum.
Babam öldükten sonra annem şirketi satıp İzmir de ikimiz için farklı bir hayat kurdu.
Valizimi odama yerleştirince anneme muftakta bir şeyler hazırlaması için yardım ettim.İkimizde karnımızı doyurunca annemden izin alıp sahilde yürümeye karar verdim. Bundan sonra burda yaşıyacaksam buraya alışmam lazımdı.
Kulaklığımı ve cüzdanımı alarak evden çıktım.Kulaklığımı takıp rastgele bir şarkı açtım.
Artık annemin yanında güçlüymüşüm gibi durmaktan yorulmuştum, artık ağlamak istiyordum güçsüz olmak istiyordum.Ağlamak istiyordum en çokta ağlamak... Babama çok değer verirdim ben onun biricik kızıydım. O benim ilk aşkımdı,kahramanımdı.
Bu zamana kadar hep arkamdaydı,o arkamda olduğu için hep kendimi güçlü hissederdim.Ama şimdi çok güçsüz hissediyordum kendimi...
O kadar düşüncelere ve şarkıya dalmıştım ki nereye koştuğumu bilmeden sadece koşmuştum.Nerde olduğuma dair en ufak bir fikrim bile yoktu.Bir piknik alanı gibi ağaçlık bir yerdi.Çok az sayıda insan vardı.
Benim yaşlarımda genç bir kız görünce yanına giderek "merhaba rahatsız etmiyorumdur umarım ama şuan neredeyiz aceba?" diye çekinerek sordum.O kadar koşmuştum ki ter içindeydim.
Kız beni biraz süzdükten sonra "nereyi arıyorsun?" diye sordu.
"Aslında sahile gidicektim buralarda yeni olduğum için karıştırdım.Daha önceden gelmiştim ama o zamanlar küçüktüm." diye açıklama yaptım.
"Bende sahil tarafına gidiyorum istersen eşlik edebilirim" diye fikrini sundu.
"Tabiki çok memnun olurum"dedim. Daha sonra yola koyulduk.Aramızda uzun bir sessizlik oldu,bu sessizliği bozan da o oldu.
"İsmin ne?" diye sordu. "Almira . Senin?" diye yanıtladım. "Bende Berceste Uçar. Tanıştığımıza çok memnun oldum" dedi ve içten bir gülümseme yolladı. Bu kıza kanım ısınmıştı.
"Bende tanıştığımıza çok memnun oldum." diyerek onun ki gibi içten bir gülümseme yolladım ve "Sen nerede oturuyorsun?" diye ekledim.
"Kemalpaşada oturuyorum niye sordun ki" diye meraklı bir şekilde bana döndü. "Bende kemalpaşada oturuyorum.Hangi okula gidiyorsun şahsen bu gidişle ahbap bile çıkabiliriz" diyerek sırıttım.
"Sayer kolejinde burslu olarak okuyorum" dedi ve yüzünü yere eğdi.
"Başını neden öne eğiyorsun bu utanılıcak değil gurur duyulucak bir şey" diyerek düşüncelerimi dile getirdim ve "Bende henüz okul nakili yaptırmadım sayer kolejini bir düşünürüm hem birlikte takılırız" dedim. O an ki mutluluğu çok eşsizdi.
Bir yandan bunları konuşurken sahile gelmiştik ve kumsalda yürüyorduk.
"Şurda bir kafeye girip bir şeyler içelim sonrada birlikte izmiri gezeriz." diyerek onu kafeye doğru çekiştirdim.
Rastgele bir kafeye girip cam kenarında bir masaya oturup el işaretiyle garsonu çağırdım.İkimizde sipariş verdikten sonra o bana buraları anlattı ben dinledim. İstanbulu seviyordum ama eski şehirimin yerini dolduramazdı işte.
"Eee ne zaman taşındınız buraya?" diye sordu.
"Aslında bugün.Ben biraz dolaşmaya çıkmıştım.Müziğe kendimi kaptırınca kaybolmuşum.Yardımın için de ayrı teşekkür ederim." dedim ve gülümsedim.
Birazda havadan sudan bahsettikten sonra bana İstanbulu gezdirdi.Köşe bucak her yerini gezdik ve artık enerjimiz kalmamıştı daha sonra tekrar konuşmak için telefon numarasını aldım ve oradan ayrılıp evin yolunu tuttum.
Yalnız kalmaktansa biriyle muhabbet etmek ve zaman geçirmek daha iyi hissettirmişti.Hem Bercesteyi sevmiştim ve kesinlikle onun okuluna gidicektim.
